(φωτ.lifestani.blogspot.com)Του Νίκου Χιδίρογλου
Και τι κάνει αυτό η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με περισσή βιασύνη, γιατί ξέρει ότι μόνη της δεν θα αντέξει. Τι θέλουν οι «πράσινοι»; Όταν έρθει η ώρα της γενικευμένης εξέγερσης, να μην είμαστε αντιμέτωποι με αυτούς (θα έχουν αποσυρθεί, αφού θα έχουν ολοκληρώσει την εργολαβία τους), αλλά με το απρόσωπο και άμορφο διεθνές χρηματοπιστωτικό κατεστημένο.
Στο κοινωνικό & οικονομικό πεδίο, χάνουμε τα πάντα στην κυριολεξία. Μειώνονται οι μισθοί σε δημόσιο & ιδιωτικό τομέα, ώστε να γίνουμε πιο «ευέλικτοι» και πιο «ανταγωνιστικοί» (κοινώς, να κερδίζουν περισσότερα οι μεγαλοεπιχειρηματίες και τραπεζίτες, οι φίλοι ή «πυλώνες» του συστήματος...), διαλύονται οι υποδομές πρόνοιας, εγκαταλείπονται στην τύχη τους οι φτωχοί και όλες οι ευπαθείς ομάδες πληθυσμού, ενώ η επίθεση στους πολύτεκνους και γενικότερα στο θεσμό της οικογένειας, συνεχίζεται με αμείωτη ένταση.
Η λεγόμενη διαδικασία απο-ιεροποίησης της ανθρώπινης ζωής και της αποκαθήλωσης των ιερών και εθνικών μας συμβόλων, βρίσκεται σε εξέλιξη, όπως και ο αποχρωματισμός της κοινωνίας μας από κάθε στοιχείο που τη χαρακτηρίζει.
Όσο για τη μεσαία τάξη, τη ραχοκοκαλιά αυτή του αστικού μας κοινοβουλευτικού συστήματος, παρακολουθεί απορημένη όλους αυτούς που μέχρι σήμερα τη σίτιζαν, τη χάιδευαν και την κολάκευαν, να τις επιτίθενται απροκάλυπτα και με μανία, αποκαθηλώνοντάς την και αφαιρώντας της μέσα σε λίγες εβδομάδες, ό,τι της παρείχαν επί χρόνια.
Σε μια ανίερη συναλλαγή... Και απορεί ανυποψίαστη η μεσαία τάξη. Γιατί εθισμένη στην εκκοσμίκευση, στη μακαριότητα, στην έλλειψη κάθε πνευματικότητας και στην κατανάλωση, στοιχεία που χαρακτηρίζουν το μαζάνθρωπο χωρίς προσωπικότητα, αδυνατεί να βρει τις δυνάμεις να αντιδράσει, να εξεγερθεί ενάντια στο σύγχρονο κόσμο της ύστερης (όσο και παρηκμασμένης) Δύσης, όπως τον περιέγραψε εύστοχα ο Ιούλιος Έβολα τη δεκαετία του ’80 στο ομώνυμο και μνημειώδες έργο του.
Γίναμε ευάλωτοι γιατί σαπίσαμε. Γιατί αφήσαμε πίσω μας και (πολλοί δυστυχώς από εμάς) κοιτάξαμε περιφρονητικά τις («οπισθοδρομικές» και «σκοταδιστικές» κατά τους εκσυγχρονιστές και τους ριζοσπάστες της αριστεράς) παρακαταθήκες των προγόνων μας, εκείνες όμως που βοήθησαν τους Έλληνες σε πολλές και εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, να αντεπεξέλθουν νικηφόρα και να γράψουν χρυσές σελίδες Ιστορίας.
Και εμείς, δεν είμαστε πλέον σε θέση να υπερασπιστούμε τίποτα. Μας καίνε οι του συστήματος την Αθήνα και τους κοιτάμε... Μας στερούν τα πάντα και σφυρίζουμε αδιάφορα.
Το σύστημα και ο βραχίονάς του ρημάζουν κατά το δοκούν τις ζωές μας, ενώ στην πρωτεύουσα των παραδομένων Ελλήνων αστών, μας κάνουν και επίδειξη δύναμης, χρησιμοποιώντας συνεχώς βία... Αλήθεια, πόσο πρέπει να μας ζορίσουν για να πούμε ένα ΟΧΙ και να σηκωθούμε από τον καναπέ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου