** Αχός βαρύς ακούγεται, αδέρφια. Κακό του κεφαλιού
του,
όποιος δεν τον ακουρμένεται. Κυρίως απ’ την
πολιτική ηγεσία και πιότερο απ’ τους κυβερνώντες. Το ηφαίστειο πάντως κοχλάζει.
Έτοιμο να εκραγεί.
** Η κοινωνία σε αναβρασμό. Η κρίση, που έχει διαλύσει
τα αστικά κέντρα, αγάλια-αγάλια μεταφέρεται στην επαρχία. Το όποιο «απόθεμα»
υπήρχε εκεί, εξαντλείται…
** Περιδιαβαίνοντας τη χώρα μας αντικρίζεις αυτή την
εικόνα. Ένα λαό σε ανασφάλεια, σε δεινή κρίση, σε απόγνωση. Παντού βλέμματα
χαμένα, κόσμος που αναρωτιέται, πώς τον ευλογημένο αυτό τόπο τον κατάντησαν έτσι
ηγεσίες άφρονες, δουλοπρεπείς, αντάμα με κάποια –πολλά λαμόγια- και (η αλήθεια
να λέγεται) τη συνενοχή πολλών από μας, που αναζητούσαμε αποκούμπι και «βόλεμα»,
μαθημένοι στο «δε βαριέσαι»…
** Αχός βαρύς ακούγεται. Ίσως είναι νωρίς να προβλέψει
κάποιος, πότε θα ξεσπάσει η –ανεξέλεγκτη- καταιγίδα εξελίξεων, πότε οι νέοι
«αγανακτισμένοι» θα πλημμυρίσουν ξανά τις πλατείες, πότε τα κινήματα αντίστασης
θα ξαναβρεθούν μπροστά στα μάτια μιας ιθύνουσας τάξης και μιας αμήχανης και
γιομάτης αυτοσχεδιασμούς κυβέρνησης…
** Μα δε φαίνεται πως είναι μακριά αυτή η μέρα. Το
χειρότερο για ένα λαό, είναι να κοιτάζει και ελπίδα να μην αντικρίζει. Και είναι
σε αυτήν ακριβώς την κατάσταση ο ελληνικός λαός σήμερα. Και το καταλογίζει αυτό
στην κυβέρνησή του…
** Κι όταν περί τα τέλη Σεπτέμβρη-αρχές Οχτώβρη θα γίνει
η αποτίμηση της (κακής) φετινής τουριστικής σεζόν, όταν νέα λουκέτα, ακόμα
περισσότεροι άνεργοι, χιλιάδες νέες επισφάλειες θα προστεθούν στη δεινά
χειμαζόμενη αγορά, τότε ποιος και τι θα συγκρατήσει την καταιγίδα των
–αναμενόμενων- εξελίξεων;
** Για να είναι μια κυβέρνηση σε θέση να πει πως
μπορεί να επιβιώσει και να οδηγήσει σε μια κάποια έξοδο απ’ την κρίση,
χρειάζεται δυναμωμένο εσωτερικό μέτωπο, το οποίο προκύπτει από σαφείς πολιτικούς
στόχους και συγκεκριμένο όραμα. Διαθέτει κάτι απ’ αυτά η
....