του Δημήτρη Κωνσταντάρα
Τη Δευτέρα, 17 Ιανουαρίου, έγινε η πρώτη συνεδρίαση του νέου Δημοτικού Συμβουλίου της Αθήνας. «Επίσημη ατζέντα»: το μέλλον των συμβασιούχων του Δήμου. Έκτακτη συζήτηση: για τα όσα θλιβερά – απ΄όλες τις πλευρές- έγιναν στον Άγιο Παντελεήμονα. Ατραξιόν: Οι βρισιές και οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί από τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οι ναζιστικοί χαιρετισμοί από τον κ. Μιχαλολιάκο.
Παίρνοντας μέρος για πρώτη φορά σε συνεδρίαση Δημοτικού Συμβουλίου ως εκλεγμένος από τους Αθηναίους και τις Αθηναίες σύμβουλος και καθήμενος στην απλώς τιμητική θέση του Γραμματέα στην οποία με εξέλεξε το ίδιο το Συμβούλιο, έκανα μια σειρά από παρατηρήσεις, βασιζόμενος στην εμπειρία της συμμετοχής μου στο Νομαρχιακό Συμβούλιο το 2002 και το 2003 αλλά και στη Βουλή και τις επιτροπές της επί 4 χρόνια.
Αρκετά από τα συμπεράσματά μου είναι πολύ
νωρίς να τα δημοσιοποιήσω, σεβόμενος τόσο την απειρία των περισσοτέρων και τις αγωνιώδεις προσπάθειες του προέδρου κ. Μπέη να επιβάλλει στοιχειωδώς μια τάξη, όσο και την ακεραιότητα και τις αντικειμενικές δυνατότητες πολλών δημοτικών συμβούλων όλων των παρατάξεων που τους γνωρίζω προσωπικά.
Το Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας όμως, εκτός από φορέας Διοίκησης και Λειτουργίας των Υπηρεσιών για το καλό της πρωτεύουσας και των Δημοτών της, είναι και ένας άκρως πολιτικός φορέας. Στον οποίο εκπροσωπούνται άτομα, φυσικά πρόσωπα, Κινήσεις, Φορείς, Ομάδες αλλά ΚΑΙ πολιτικά κόμματα. Με αποτέλεσμα, να υπάρχει πανσπερμία θέσεων και απόψεων, προτάσεων και μέτρων, διαδικασιών και σκέψεων. Και κυρίως «σημείων αιχμής».
Από την τοποθέτηση των Κάδων Απορριμμάτων, μέχρι τη Διεθνή Εκπροσώπηση του Δήμου της πρωτεύουσας. Από τις θέσεις στάθμευσης, μέχρι το Δημοτικό Ραδιόφωνο. Από την αξιοποίηση των "ελεύθερων" χώρων και δημιουργίας χώρων πράσινου, μέχρι τις άδειες λειτουργίας …οβελιστήριων και καφενείων. Από τις άδειες μικροπωλητών κι περιπτέρων, μέχρι τη νόμιμη ή παράνομη πρόσληψη εργαζομένων. Από την Πρόνοια για φτωχούς και άστεγους, μέχρι τους χώρους άθλησης. Από τη μπάντα και τις ορχήστρες του Δήμου, μέχρι τα Κοιμητήρια. Από τις θέσεις λαχειοπωλών και κουλουράδων, μέχρι την Καθαριότητα της πόλης.
Τα τελευταία χρόνια, με τη Δημιουργία της Δημοτικής Αστυνομίας, ενός άοπλου και αθωράκιστου «σώματος» ανεκπαίδευτων στην ουσία ανθρώπων που καλούνται, πολλές φορές με κίνδυνο της ζωής τους και της σωματικής τους ακεραιότητας να περιπολούν για να «διαπιστώνουν» και να «ενεργούν» όπου μπορούν για την τήρηση και το σεβασμό υποχρεώσεων κι δικαιωμάτων των Δημοτών, ο Δήμος «φορτώθηκε» με μια επιπλέον ευθύνη το μέγεθος της οποίας είναι κατά πολύ μεγαλύτερο των δυνατοτήτων του, λόγω της συνεχούς αύξησης της παραβατικότητας.
Και η παρουσία δεκάδων χιλιάδων μεταναστών σ' όλες τις Αθηναικές γειτονιές, νομίμων ή λαθραίων, σε συνδυασμό με τις δραστηριότητές τους, νόμιμες ή παράνομες, έχει «φορτώσει» τη διοίκηση του Δήμου με μια πολύ βαριά δουλειά η οποία ωστόσο έχει τεράστιες κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις.
Ο Δήμος της Αθήνας είναι μια ολόκληρη κυβέρνηση η οποία έχει ευθύνες και υποχρεώσεις αλλά όχι μέσα, πόρους και δικαίωμα απόφασης για να αντιμετωπίσει όλες τις «δουλειές».
Αλλά το Δημοτικό Συμβούλιο ΔΕΝ είναι Βουλή , ο Δήμος ΔΕΝ είναι Κράτος, ο Δήμαρχος ΔΕΝ είναι πρωθυπουργός, η παράταξή του ΔΕΝ είναι κυβέρνηση . Έχει μεγαλύτερη ευελιξία. Μπορεί να πιέσει ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟΝ για όσα δεν μπορεί να κάνει μόνος του. Γι αυτό, για να γίνει η «δουλειά» σε ικανοποιητικό –τουλάχιστον- βαθμό, χρειάζεται σκληρή προσπάθεια και απόλυτη συνεργασία σε όλους τους τομείς με όλους τους δημότες και όλους τους αιρετούς εκπροσώπους τους. Η διοίκηση του Δήμου δεν…σηκώνει «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» και μονομερείς δράσεις, βασισμένες σε μια κακώς εννοούμενη πλειοψηφία. Απαιτεί ΚΟΙΝΗ δράση, ΚΟΙΝΕΣ αποφάσεις, ΑΥΞΗΜΕΝΕΣ πλειοψηφίες, ΚΑΘΑΡΟ μυαλό, ΔΙΟΡΑΤΙΚΗ σκέψη. Κι όχι προσήλωση σε προσωπικές επιθυμίες, κομματικές εντολές και ατομικές στρατηγικές.
Στη σύνθεση αυτού εδώ του Δημοτικού Συμβουλίου, ομάδες Αθηναίων που άλλες φορές ΔΕΝ εκπροσωπούνταν, τώρα εκπροσωπούνται. Και με την απόφαση των συνειδητοποιημένων Αθηναίων που ΠΗΓΑΝ να ψηφίσουν τη δεύτερη Κυριακή (δυστυχώς μόνο το 34% των δημοτών) έχουν διαμορφωθεί συγκεκριμένες ισορροπίες. Όλες οι γνώμες και οι απόψεις πρέπει να ακούγονται και ακούγονται. Αλλά ανεξάρτητα απ΄όλα αυτά, τα Δημοτικά Συμβούλια πρέπει να διεξάγονται με τάξη και ευρυθμία ώστε να λαμβάνονται γρήγορα , με εξυπνάδα και επάρκεια, όλες οι ενδεδειγμένες λύσεις, άσχετο αν υπάρχει πλήρης ομοφωνία.
Το σημερινό Δημοτικό Συμβούλιο μιας υποβαθμισμένης πια, πολυπολιτισμικής, γερασμένης Αθήνας ΔΕΝ είναι δυνατόν να κυριαρχείται από προσωπικές πολιτικές έριδες και ακραίες αντιπαραθέσεις αλλά ούτε από προσωπικές συμπεριφορές, κραυγές προς εντυπωσιασμό, ψιθύρους προς υπονόμευση ή ακραίες συμπεριφορές προς εντυπωσιασμό. Έγινε που έγινε reality η Βουλή, ας μη γίνει και το Δημοτικό Συμβούλιο.
Είναι σε θέση οι εκλεγμένοι να τηρήσουν υπεύθυνη στάση και να μην «πατούν» οι μεν το πόδι των άλλων για ατομικούς, προσωπικούς, παραταξιακούς λόγους;
Θα το δούμε. Γιατί η πρώτη συνεδρίαση, της περασμένης Δευτέρας ΔΕΝ μου έδωσε και πολλές ελπίδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου