Η “κυρία” Κλίντον μειδιώσα επί πτώματος Καντάφι

Άντε στην οργή του όποιου Θεού

Ήρθαμε, είδαμε κι αυτός πέθανε (we came, we saw, he died) γάργαρο, πλούσιο χαρούμενο, τρανταχτό, πλην γέλιο κομπασμού και άκρατης υπερηφάνειας και θριάμβου ακολούθησε. Γέλιο και όχι καγχασμός που θα πήγαινε καλύτερα με την περίπτωση αν δεν ήταν αναμενόμενη η αντίδρασή της, ενώ με το Σαντάμ Χουσεΐν δε μπορεί να πει κανείς τίποτε, τον δίκασαν τον άνθρωπο κανονικά και «δίκαια» και τον κρέμασαν με την υφήλιο να θωρεί άναυδη.
Της αξίζει της κυρίας κάποια χυδαιότητα σ’ αυτό το κείμενο, καθόσον έλαμπε το πρόσωπό της καλοντυμένης και φανταχτερής ούσης, όπως και τότε στο μακελειό με τον γνωστό της  άγνωστο Μπιν Λάντεν, όπως στις κιμαδοποιήσεις του λαού του Αφγανιστάν, όπως παντού στην υφήλιο στο μαζικό έγκλημά τους. Ποσώς την ενδιαφέρει ότι δισεκατομμύρια  άνθρωποι δεν ξεχνούν, την «φτιάχνει» η οργή και η απόγνωση που ξεσηκώνει.
Όλοι θυμούνται τον τρόπο που δεν αντιδρούσε ως αξιοπρεπής απατημένη (ιδού η χυδαιότητα που λέγαμε) τότε που ο σύζυγός της ο πλανητάρχης παραδεχόταν τα φαλλοκρατικά του παιχνιδίσματα. Με ιστορικής σημασίας άνεση (ή έτσι μου φάνηκε εμένα;) Δεν κόμπαζε ο τύπος, απλά υποστήριζε πως δεν παρανόμησε, αφού δεν είχε υπάρξει διείσδυση στη φυσιολογική συνήθη οδό της συνευρεθείσης, αλλά στο απύλωτο στόμα της. Και όχι στο αντίστοιχο της γυναίκας του, καθόσον κάτι τέτοιο ούτε sic θα ήταν ούτε in, άσε πια πώς θ’ ακουγόταν.  Καλέ αυτή του  κάνει πίπες, εννοώντας μετά φρίκης τη μάννα των παιδιών του, Άκου κατάντια, ενώ στην υπάλληλό του μάλιστα, αφού φόρα γαμεί μια υφήλιο γιατί δεν μπορεί να διαθέτει κατ’ ιδίαν το πλανηταρχικό του μαραφέτι!!.
Ας είναι όμως, φαντάστηκα και δεν υπερβάλλω, οι ύαινες κάπως πιο κόσμια θα καγχάζουν πάνω από τα πτώματα που καταβροχθίζουν, προσφέροντας όμως έργο θετικό όχι παγκόσμιας αποστροφής, όχι κι έτσι μαντάμ, όχι κι έτσι!
Συγχωρήστε με που βγαίνω από τα ρούχα μου. Το μόνο που με
....
ανακουφίζει είναι η  βεβαιότητα πως, μ’ όλο το θριαμβευτικό γέλιο της ανθρωπόμορφης για το θέαμα ενός ανθρώπου -του όποιου ανθρώπου, ακόμα και ενός ζώου- να λυντσάρεται μέχρι θανάτου, το συγκεκριμένο στόμα που λέγαμε, δεν βρωμάει σπέρμα αλλά αίμα και πετρέλαιο, μάλιστα ζέχνει η αναπνοή της αίμα και…πετρέλαιο, και καπάκι φυσικό αέριο, εκλεκτό, φτηνό, σωτήριο, βρωμάει όμως που να τους κάψει.
Άντε στην οργή του όποιου Θεού, άντε να χαθείτε και σεις και η Νέα σας Τάξη.

http://kakaras.wordpress.com/

Tο σχετικό βίντεο με την κυρία Κλίντον να ξεκαρδίζεται - κυριολεκτικά-στο άκουσμα του θανάτου του Καντάφι:

Στα παραπάνω που μας έστειλε ο κύριος Κακαράς, θα προσθέσουμε ένα βίντεο που μόλις κυκλοφόρησε και δείχνει τις ικεσίες του Καντάφι τον οποίον βασανίζουν φριχτά. Το πρόσωπο της δημοκρατίας, για την οποία κόπτονται τόσο οι Αμερικανοί όσο και οι δυτικοί, μπορεί να έχει ένα όνομα, ''Αλλάχ'', αλλά σίγουρα δεν έχει έλεος.

Το σκληρό τέλος του....μέχρι πρότινος ''αδελφού'' όλων των νεοταξίτικων καθαρμάτων. Πόσο γρήγορα ξεχάστηκαν οι αγάπες και οι αγκαλιές με τον ''αδελφό'' Καντάφι. Συνωστίζονταν τα καλοζωισμένα αρπακτικά στην τέντα του δικτάτορα και ανάμεσα σε όλους και ο δικός μας προδότης, ο ΓΑΠ. Με την ίδια χυδαιότητα που τον χαϊδολογούσαν, με την ίδια  κανιβαλίζουν τώρα στο πτώμα του, πάντα με ''δημοκρατικές'' διαδικασίες και με μπόλικη εσάνς από αίμα και πετρέλαιο.

agiovasilema