Αξιότιμε Κύριε Πρωθυπουργέ,
Χτες το βράδυ γύρω στις 8, έφυγα όπως κάθε μέρα από το σπίτι μου, στην οδό Ακαδήμου στο Μεταξουργείο, για να πάω στο Θέατρο, όπου παίζω αυτόν τον καιρό, στην Πατησίων.
Βγήκα, λοιπόν, στην Πειραιώς, για να πάρω ταξί. Εκεί, μπροστά στην πλατεία Κουμουνδούρου, είδα μια κλούβα της Αστυνομίας γεμάτη αστυνομικούς. Είπα μέσα μου: Μπράβο, πώς το πάθανε; Θυμηθήκανε τη γειτονιά μας!
Η ευχάριστη έκπληξή μου όμως συνεχίστηκε σε όλη τη διαδρομή μου προς την Ομόνοια. Ούτε ένα “βαποράκι” με εμπόρευμα σε όλο το δρόμο. Όταν έφτασα δε στην πλατεία, η έκπληξή μου ορυφώθηκε. Η πλατεία “πεντακάθαρη”. Ως δια μαγείας όλοι οι “κολασμένοι” είχαν εξαφανιστεί. Ποτέ δεν την είχα ξαναδεί έτσι. Κοίτα, είπα, αποφάσισαν επιτέλους να “δράσουν” στην Ομόνοια. Κάτι άρχισε να γίνεται. Μπράβο! Όταν θέλουν, μπορούν να είναι αποτελεσματικοί.
Όταν γύρισα, όμως...
το βράδυ στο σπίτι και είδα το νυχτερινό δελτίο ειδήσεων, ξαφνικά ξεκαθάρισαν όλα και η χαρά μου...
εξατμίστηκε.
Είδα, λοιπόν στις ειδήσεις, κύριε Πρωθυπουργέ, ότι χτες το βράδυ 31/3/11, είχατε έρθει στη γειτονιά μας και συγκεκριμένα στο “Σινέ Κεραμεικός”, όπου γινόταν η έναρξη των εργασιών του Πρώτου Συνεδρίου της “Δημοκρατικής Αριστεράς”. Γι’ αυτό λοιπόν, η αλλαγή τοπίου. Το “θαύμα” όμως, δυστυχώς κράτησε μόνον λίγες ώρες.
Από σήμερα πάλι, οι γειτονιές μας, η Πειραιώς, η Ομόνοια, το Μεταξουργείο, αφημένες στην κατάντια τους.
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Πριν από λίγους μήνες σας είχα ζητήσει με μια επιστολή μου, να έρθετε να κατοικήσετε κι εσείς και όλοι οι Βουλευτές της Α’ Αθηνών και οι Δημοτικοί Σύμβουλοι στο κέντρο της Αθήνας. Αν αυτό είναι δύσκολο, ας έρχεστε τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, όπως χτες στην περιοχή μας, για να παίρνουμε κι εμείς μια ανάσα.
Αυτά ήθελα να σας πω και προσπαθώ να χαμογελάσω, για να μην με πνίξει η οργή και η λύπη.
Με τιμή
Άννα Βαγενά – ηθοποιός
Κάτοικος Ακαδήμου 16, Μεταξουργείο
http://www.aixmi.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου