Μια γωνιά αφιερωμένη στην Ελλάδα, τον ευλογημένο τόπο που μας μεγάλωσε.Έναν παραδεισένιο τόπο που τον μετατρέπουν σε κόλαση. Φιλοξενώντας επιλεγμένα κείμενα άλλων ιστολογίων αλλά και δικές μας σκέψεις και προβληματισμούς, ενώνουμε και τη δική μας απλή φωνή με τη φωνή όσων συμπατριωτών μας αντιδρούν και αντιστέκονται στην καταστροφή της πατρίδας και του λαού μας. Μας πιάνει αλλεργία με τους προδότες πολιτικούς, με τους ξένους άρπαγες, με τους Γερμανούς νεο-κατακτητές, με τους αλλοδαπούς λαθρο-κατακτητές και γενικά με όλων των ειδών τις συμμορίες που λυμαίνονται τον τόπο μας. Θέλουμε πίσω την Ελλάδα μας. agiovasilema@gmail.com









Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

ΠΩΣ ΦΙΜΩΝΕΤΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΜΑΖΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ



 Γράφει η Ολγα Γεριτσίδου

Κατεβήκαμε σήμερα στο Σύνταγμα όταν κατέστη σαφές ότι τα ΜΑΤ θα προσπαθούσαν να διαλύσουν /σκορπίσουν τους διαδηλωτές ουσιαστικά απαγορεύοντας τους να παραμείνουν στην πλατεία Συντάγματος, κάτι που βέβαια αντιβαίνει στα Συνταγματικά Δικαιώματα των Ελλήνων Πολιτών.

Πρόθεση μας ήταν να μην επιτρέψουμε στα ΜΑΤ να καταπατήσουν το Σύνταγμα και να αφήσουν την διαδήλωση να εξελιχθεί με τον ειρηνικό της χαρακτήρα όπως ακριβώς το ήθελαν οι διαδηλωτές Έλληνες Πολίτες και όχι να ... διασκορπιστεί και να σβήσει με τους γνωστούς τρόπους.

Είχαμε λοιπόν από μία Ελληνική Σημαία στον ώμο μας, τις ταυτότητες μας εμφανείς και για κάθε περίπτωση και το Σύνταγμα της Ελλάδος, και με αυτά προχωρήσαμε προς το Σύνταγμα μέσω Πατριάρχου Ιωακείμ και Ακαδημίας με τα πόδια.

Κατ’ αρχάς μας έφραξαν τον δρόμο τα ΜΑΤ (είχαμε ήδη περάσει από σειρά κλουβών που θύμιζαν οχυρωματικά έργα) απαγορεύοντας μας να πλησιάσουμε καν στο Σύνταγμα, παρ’ όλο που τους........... είπαμε ότι επιθυμούσαμε να πάμε στον Άγνωστο Στρατιώτη και αναλαμβάναμε εμείς την ευθύνη της δικής μας ασφάλειας (καθ’ ότι μας απαγόρευαν να πάμε να διαδηλώσουμε «για την δική μας ασφάλεια» ακόμα και όταν άλλοι Πολίτες δήλωναν ότι απλώς ήθελαν να περάσουν). Κατόπιν, και μετά από ένταση αφού τους είπαμε ότι δεν νομιμοποιούνται να μας εμποδίσουν την πρόσβαση εφ’ όσον είμαστε Έλληνες Πολίτες επί Ελληνικού εδάφους, μας άφησαν να περάσουμε όταν απαιτήσαμε να μάθουμε τα ονόματα των αρχηγών τους που είχαν δώσει αυτές τις εντολές και τους αριθμούς τους που δεν τους φορούσαν στον ώμο τους όπως πρέπει.

Στο Σύνταγμα, προχωρήσαμε προς τα ΜΑΤ που είχαν τον γνωστό κλοιό γύρω από τον Άγνωστο Στρατιώτη και τους είπαμε με τα ίδια επιχειρήματα να μας αφήσουν να περάσουμε για να καταθέσουμε την Σημαία μας στον Άγνωστο Στρατιώτη ως τον τρόπο διαμαρτυρίας μας.

Οι γνωστοί νεαροί ( που ήταν από πραγματικά νεαρά παιδιά μέχρι μεσόκοπους σαρανταπεντάρηδες ) ήδη ξεκινούσαν επιθέσεις προς τα ΜΑΤ χωρίς καν συνθήματα αλλά με ύβρεις προσωπικού επιπέδου. Τους φώναξα ότι δεν υπήρχε λόγος και ότι είχαν κάθε Δικαίωμα να περάσουν μέσα από τα ΜΑΤ ειρηνικά εάν έδειχναν τις ταυτότητες τους και με την Ελληνική Σημαία στην οποία τα ΜΑΤ έχουν ορκιστεί.

Προς μεγάλη μου έκπληξη θύμωσαν οι νεαροί πιο πολύ από τα ΜΑΤ και άρπαξαν τις σημαίες μας ενώ εμείς τις κρατούσαμε και τις τραβούσαμε και τις εξαφάνισαν ενώ φώναζαν ότι δεν έχουν ταυτότητες και δεν είναι Έλληνες, ο δε σκοπός τους είναι να καταλύσουν την Ελλάδα. Η κόρη μου εντόπισε μία ομάδα με την σημαία της που την έκαιγε και όρμησε μόνη της (κανένα ΜΑΤ δεν έκανε τίποτα ενώ ενώπιον του καιγόταν η Σημαία), άρπαξε μόνη της την Σημαία και την έσβησε. Η Σημαία βέβαια ήταν σχεδόν καμένη αλλά ακόμα αναγνωρίσιμη.  Πέρασε λοιπόν μέσα από τα ΜΑΤ για να την καταθέσει στον Άγνωστο Στρατιώτη φωνάζοντας στους δράστες να ντρέπονται, οι οποίοι ανταπάντησαν ότι δεν τους αφορά το Ελληνικό Έθνος.

Τα ΜΑΤ επίσης την εμπόδισαν να την πάει στο μνημείο και επειδή δεν έφευγε και δεν ήθελαν ‘να εκτεθούν’ της είπαν ότι θα πάρουν άδεια να την αφήσουν να την καταθέσει.

Περνώντας η ώρα η άδεια σχεδόν εδόθη ( όπως άκουσε η κόρη μου από τον ασύρματο που κρατούσε ο αρχηγός τους ) αλλά την στιγμή εκείνη ένας από τους νεαρούς ή ένας από τα ΜΑΤ που παρίσταντο πέταξαν κροτίδα και δακρυγόνα, όλα τα ΜΑΤ έτρεξαν προς τα εκεί και πέταξαν έξω από τον κλοιό με αυτό το πρόσχημα την κόρη μου και δεν την άφησαν να ξαναπεράσει, δέχτηκε δε καταπρόσωπο δακρυγόνα.

Κατά την διάρκεια που περίμενε την άδεια ο αρχηγός των ΜΑΤ της είπε ότι εάν θέλει να έχει μέλλον πρέπει να φύγει από την Ελλάδα, χρησιμοποιώντας τα γνωστά επιχειρήματα που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να σπρώξει τον κόσμο στην μετανάστευση ( εξ άλλου βλέπουμε τέτοια επιχειρήματα στα blog από ανώνυμους ) και δήλωσε θαυμασμό προς την Γερμανία, λέγοντας ότι έχει την κόρη του εκεί φοιτήτρια και της λέει να εγκατασταθεί εκεί «γιατί οι Γερμανοί είναι καλοί και κουράζονται».

Δείχθηκε δηλαδή περιτράνως ότι οι γνωστοί «μπαχαλάκηδες» που πετάν τις πέτρες και συμπλέκονται με τα ΜΑΤ είναι άγνωστης ταυτότητας μη Έλληνες που δηλώνουν ενάντια στην Ελλάδα και όχι ενάντια στον ΓΑΠ και την χούντα που επικρατεί και συνεργάζονται πλήρως με τα ΜΑΤ σε ένα έργο ειδικά σχεδιασμένο για να διαλύει τις διαδηλώσεις των πραγματικών Ελλήνων και να τραβάει την προσοχή από αυτές.

Επίσης, εξαγριώνονταν στην θέα της Ελληνικής ταυτότητας μου που κρατούσα εμφανή  και μου ζητούσαν εντόνως να φύγω «για να κάνουν πόλεμο με τα ΜΑΤ» γιατί το αίτημα τους ήταν «ελευθερία» αλλά δεν ήξεραν από τι ζητούσαν να ελευθερωθούν διότι σίγουρα δεν ήταν ελευθερία από τον ΓΑΠ που ζητούν όλοι οι Έλληνες.

Επίσης, ΔΕΝ ήθελαν να μπούν στην βουλή και ούτε ήθελαν να αφήσουν και κανέναν άλλον να μπεί ούτε ήθελαν πραγματικά να αλλάξουν τίποτε από την κυβέρνηση.

Εν τέλει ένας που ωρυόταν διότι «δεν ήθελε να ακούει για την Ελλάδα ή για το πώς θα μπει ειρηνικά στην βουλή» και εγώ «δεν άφηνα ούτε αυτούς ούτε και τα ΜΑΤ να επιτεθούν» (το οποίο είναι αληθές διότι ήμουν ανάμεσα τους επάνω στον μαρμάρινο φράχτη και μετά μπροστά στις ασπίδες και έλεγα ότι και τα ΜΑΤ θα πρέπει να χτυπήσουν πρώτα εμένα για να χτυπήσουν τον κόσμο αλλά και οι άλλοι ( οι «μπαχαλάκηδες» ) θα έπρεπε πρώτα να πετροβολήσουν εμένα πρίν πετύχουν τα ΜΑΤ. Έτσι ήταν αναγκασμένοι αντί να αλληλοσφυροκοπούνται να μιλήσουν.

Τα συμπεράσματα που βγήκαν από την όλη εμπειρία και καταγραφή είναι τα εξής :

  1. τα ΜΑΤ στις διαδηλώσεις είναι αγνώστων στοιχείων, δεν ξέρουμε καν αν είναι πραγματικοί Έλληνες αστυνομικοί ή μισθοφόροι ή ειδικός αφανής στρατός.
  2. οι «μπαχαλάκηδες» δεν είναι Έλληνες, είναι όμως ελληνόφωνοι μεγαλωμένοι στα Ελληνικά σχολεία αλλά χωρίς Ελληνική συνείδηση και μεγάλο μίσος όχι για το κεφάλαιο, τον φιλελευθερισμό ή όλες αυτές τις καταστάσεις που προκαλούν την κοινωνική δυστυχία αλλά την Εθνική ταυτότητα. Δεν ενδιαφέρονται να ανατρέψουν την χούντα που μαστίζει την Ελλάδα και αμαυρώνουν και το εργατικό κίνημα διότι όντας ανεπάγγελτοι και πολύ νέοι για να έχουν εργαστεί  ( και φαίνεται ότι δεν ξέρουν τι σημαίνει εργασία ) δηλώνουν ‘εργάτες’ ή ‘υπέρ των εργατών’ τους οποίους χαρακτηρίζουν μόνο ως Αλβανούς κυρίως και διάφορους αλλοδαπούς μεταξύ των οποίων και Τούρκους.
  3. οι πραγματικοί διαδηλωτές Έλληνες διώκονται μακριά από τις περιοχές που υπάρχουν οι «μπαχαλάκηδες» οι οποίες είναι πάντα και οι επίμαχες. Έτσι, ο πραγματικός κίνδυνος που είναι ο Έλληνας διαδηλωτής μένει μακριά από την πλατεία Συντάγματος και την Βουλή και υπάρχουν μόνο τα ΜΑΤ και οι «μπαχαλάκηδες» που παίζουν το ακίνδυνο για την κυβέρνηση / χούντα αλλά άκρως καταστροφικό για τον αγώνα των Ελλήνων Πολιτών και κάθε ενός που επιθυμεί κοινωνική δικαιοσύνη θέατρο των ‘κλεφτών και αστυνόμων’ για το θεαθήναι.
  4. και τα ΜΑΤ και οι «μπαχαλάκηδες» φοβούνται σε τεράστιο βαθμό το ενδεχόμενο να «χυθεί αίμα». Ακριβώς δηλαδή αυτό που εξήγγειλε η κυβέρνηση. Ο συντονισμός και η συνεργασία ανάμεσα σε ΜΑΤ και «μπαχαλάκηδες» είναι αριστοτεχνική και άκρως ενορχηστρωμένη.

Τόσο τα ΜΑΤ όσο και οι «μπαχαλάκηδες» ήθελαν να φύγω επειδή έθετα σε κίνδυνο το θεατράκι τους και υπήρχε ρίσκο είτε να έμπαινα στην Βουλή νομίμως με όποιον ήθελε να με ακολουθήσει είτε να εμποδίσω την όποια συμπλοκή τους εντελώς. Στο τέλος, με άρπαξαν οι «μπαχαλάκηδες» για να με πάρουν από εκεί ενώ τα ΜΑΤ έριχναν γύρω αρκετό καπνογόνο / δακρυγόνο ώστε να το καταστήσουν αδύνατο να συνεχίσω να μιλάω. Η συνεργασία τους ήταν πλήρης και τόσο οι «μπαχαλάκηδες» όσο και τα ΜΑΤ έσπευσαν «να με προστατεύσουν».

Με το θέατρο αυτό κρατούν τις διαδηλώσεις ελεγχόμενες και ακίνδυνες για την κυβέρνηση, όταν πλέον οι συνδικαλιστές δεν μπορούν σίγουρα να κατευθύνουν και να προβλέψουν την αντίδραση των Ελλήνων διαδηλωτών, δηλαδή κατά την διάρκεια της ίδιας της διαδήλωσης.

Έχει έρθει η ώρα να απομονώσουμε πραγματικά τον κομματικό μηχανισμό όλων ανεξαιρέτως των κομμάτων που συμμετέχουν ( είτε είναι εντός είτε είναι εκτός Βουλής ) στον έλεγχο του Ελληνικού Λαού και την ακύρωση κάθε του προσπάθειας με αυτούς τους αφανείς αλλά πολύ πραγματικούς τρόπους, ακριβώς όπως οι υστερίες με Ελληνικά μοτίβα του Γεωργιάδη και οι συνεχείς οσφυοκαμπτικές κωλοτούμπες του αρχηγού του του Καρατζαφέρη σαμποτάρουν την πραγματική εκδήλωση του Ελληνικού στοιχείου.

Ήρθε η ώρα να μην δεχόμαστε την ύπαρξη ενός αγνώστου στοιχείων στρατού που προστατεύει την χουντική κυβέρνηση με την στολή των ΜΑΤ και των κουκουλοφόρων / «μπαχαλάκηδων».

Ήρθε η ώρα να αποφασίσουμε ως Ελληνικός Λαός να πάρουμε πίσω την Χώρα μας χωρίς να επιτρέψουμε σε κανέναν συνδικαλιστή, μέλος ΜΚΟ και ΜΑΤ να ανακόψει την πορεία μας και την Βούληση μας.

Στο πανώ της βίλας Υπατίας δηλώνουν ότι ‘ανθός της Ελληνικής κοινωνίας’ είναι οι μετανάστες, και προφανώς για αυτό η χούντα ΓΑΠ στραγγαλίζει τον φυσικό ανθό της Ελληνικής κοινωνίας που είναι οι Έλληνες νέοι.

Όταν η Χώρα μας διαλύεται οφείλουμε να αποφασίσουμε εάν θέλουμε να εγκαθιδρύσουμε το πραγματικό Ελληνικό κράτος με τα πραγματικά Ανθρώπινα Δικαιώματα για όλους ή το αφύσικο νεοταξικό εξάμβλωμα όπου αντί για Ανθρώπινα Δικαιώματα θα έχουμε υπερ-δικαιώματα για τους πολύ λίγους και τα τσιράκια τους / υπηρέτες τους και δουλεία για όλους τους υπόλοιπους.

Είναι η στιγμή όπου κάθε ένας από εμάς είτε πράττει είτε μένει άεργος αναλαμβάνει τις ευθύνες του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου