Ο πρωθυπουργός αιφνιδιάζεται από τις ίδιες του τις αποφάσεις

(Το κείμενο που ακολουθεί, το υπογράφει ο Ν. Ευαγγελάτος , ο οποίος, όπως και πολλά φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, αλλάζει γραμμή πλεύσης και στέκεται κριτικά απέναντι στον θίασο που ονομάζεται ελληνική κυβέρνηση. Άργησαν αλλά το κατάλαβαν ακόμα και τα τελευταία δεκανίκια του Πασοκ, ότι οδεύουμε προς την καταστροφή επειδή όλα ήταν προσχεδιασμένα από τους Έλληνες προδότες και τα ξένα αφεντικά τους. Εδώ και μέρες λοιπόν, τόσο στην ιστοσελίδα του κ.Ευαγγελάτου όσο και σε άλλες, υπάρχει εμφανής αλλαγή στην στάση των μεγαλοδημοσιογράφων.)

Όταν οι κοσμογονικές εικόνες από την Ιαπωνία θα σταματήσουν να βρίσκονται στην κορυφή της επικαιρότητας τη θέση τους θα καταλάβουν ξανά τα περιβόητα 50 που πρέπει να συγκεντρώσουμε ως το 2015. Εντός των επομένων 3 μηνών η κυβέρνηση θα πρέπει να έχει καταλήξει στο...
 ποιά περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου θα «αξιοποιηθούν» και θα πρέπει να υποβάλει τη σχετική λίστα στους δανειστές μας που με αυτό τον όρο επιμήκυναν την αποπληρωμή του δανείου μας και μείωσαν το επιτόκιο του κατά μία μονάδα.

Και τότε η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός θα βρεθούν αντιμέτωποι-για πολλοστή φορά-με ένα ρεύμα αντιδράσεων που οι ίδιοι με τις δηλώσεις τους εξέθρεψαν. Γιατί τα περί της εκποίησης κρατικής περιουσίας 50 δις τα πρωτοακούσαμε την Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου από τις δηλώσεις των μελών της τρόικας.

Η κυβέρνηση όχι μόνο δε μας ενημέρωσε αλλά αντέδρασε έντονα. Εξέδωσε μεταμεσονύκτιες ανακοινώσεις, ο κ. Παπανδρέου τηλεφώνησε διαμαρτυρόμενος στο Στρος Καν και τρεις μέρες μετά δήλωσε ότι θα φέρει και νόμο στη Βουλή που θα απαγορεύει την πώληση κρατικής γης. Ετσι για μία ακόμη φορά «δαιμονοποίησε» αυτό που είχε συμφωνήσει να πράξει μόνο και μόνο για να κερδίσει λίγο πολιτικό χρόνο.

Γιατί ο πρωθυπουργός γνώριζε καλύτερα από τον καθένα –όπως αποδεικνύεται σήμερα-ότι είχε από τότε συναινέσει όχι μόνο στην αξιοιποίηση της κρατικλης περιουσίας για να μειωθεί το έλλειμα αλλά μέχρι και στο ύψος του ποσού αυτής. Ετσι για μια πρακτική που έχει σαφώς και θετικές πλευρές αν υλοποιηθεί με τη δέουσα διαδικασία φρόντισε να δημιουργήσει το πιο αρνητικό κλίμα που μπορούσε.Και το κλίμα αυτό έλαβε τεράστιες διαστάσεις κυρίως στο εσωτερικό του δικού του κόμματος.

Ακριβώς την ίδια τακτική ειχε ακολουθήσει και στο θέμα της υπαγωγής της χώρας στο ΔΝΤ πριν από ένα χρόνο.Ενώ έκανε ο ίδιος σειρα επαφών με τον επικεφαλής του ταμείου,δήλωνε τόσο εκείνος όσο και ο υπουργός Οικονομικών ότι αποκλείεται η χώρα να προσφύγει σε αυτό αφού θα καταφέρει να αντιμετωπίσει την κρίση με τις δικές της δυνάμεις. Ετσι όταν υλοποιήθηκε η υπαγωγή μας στο μηχανισμό ο πρωθυπουργός έπρεπε πρώτα να μας εξηγήσει γιατί έκανε αυτό το τόσο κακό που απέρριπτε.

Αυτό το επικοινωνιακό αυτογκόλ έχει επαναλήφθει πάμπολλες φορές.Τις περισσότερες από το υπουργείο Οικονομικών.

Γιατί άραγε;

Γιατί η κυβέρνηση θέλει να εμφανίζεται ψευδόμενη και λίγο αργότερα να υλοποιεί αυτά που καταδικάζει;

Δεν αντιλαμβάνεται ότι εμπεδώνει προς τον πολίτη μια εικόνα αναξιοπιστίας,καχυποψίας και εμπαιγμού;

Και πως με τέτοιες πρακτικές το ήδη δυσμενέστατο κλίμα-αφού κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει- γίνεται ακόμα χειρότερο;

Ότι δεν παράγεται εικόνα σταθερης στρατηγικής για την έξοδο από την κρίση αλλά πανικού και παντελους έλλειψης σταθερότητας;

Ο πρωθυπουργός υποσχόταν πριν τις εκλογές να μην αιφνιδιάζει.Ενάμιση χρόνο μετά εξακολουθεί να αιφνιδιάζεται από τις ίδιες του τις αποφάσεις.