Η μοναξιά ενός μεγάλου μυαλού...

Χθες εκεί που καθόμουν και συλλογιζόμουν όλα  αυτά τα δύσκολα που μας βρήκαν, μου ήρθε μια σκέψη αλλιώτικη, μια σκέψη που με τάραξε συθέμελα. Μέσα στη δίνη των προβλημάτων μας, εμείς ο απλός κόσμος, έχουμε κλειστεί στο εγωιστικό καβούκι μας και αδυνατούμε να δούμε το πρόβλημα του συναθρώπου μας.

Κι όμως...υπάρχει κάποιος άνθρωπος ανάμεσά μας που υποφέρει πολύ...Υπάρχει ένας άνθρωπος που δεν διαμαρτύρεται και υπομένει στωϊκά τη μοναξιά που απορρέει από τις υψηλές πνευματικές του ικανότητες και από τις  καταστάσεις της ζωής...

Ταλαίπωρος μετανάστης και ο ίδιος, άλλαξε 12 σχολεία μέχρι να ριζώσει κάπου, δούλεψε (όπως ο ίδιος λέει) οικοδόμος, γκαρσόνι, μπογιατζής, βενζινάς και σιγά σιγά με την επιμονή του και τον κόπο ετών, κατάφερε να γίνει ένας αυτοδημιούργητος πολιτικός και μάλιστα να αναλάβει το πόστο του υπουργείου εξωτερικών. Καθώς το σπάνιο πνεύμα  και η καλλιέργειά του αναγνωρίστηκαν από τον λαό -παιδί του οποίου ήταν και ο ίδιος- , επελέγη με μεγάλη διαφορά, για την πρωθυπουργική θέση της χώρας την οποία λατρεύει.

Επειδή όμως οι άξιοι άνθρωποι αναγνωρίζονται ως τα πέρατα της οικουμένης, ήρθαν κάποτε και οι επιβραβεύσεις από το εξωτερικό. Βραβεύτηκε από το Ράιχ με ένα βραβείο που τιμά όσους έχουν προσφέρει στη ...Γερμανία. Δεν πρόλαβε  να συνειδητοποιήσει την τιμή που του έκαναν οι Γερμανοί και ήρθε και η αμερικανική επιβράβευση που τον ανέδειξε ανάμεσα στους 79 πιο στοχαστικούς ανθρώπους στον κόσμο!! Και εδώ πια αρχίζει το δράμα του ανθρώπου...

Ξέρεις τι σημαίνει να είσαι το πιο στοχαστικό μυαλό στην οικουμένη και να μη σε καταλαβαίνει κανένας πολίτης παρά μόνο  156 διεφθαρμένοι ή βολεμένοι βουλευτές που σου βαράνε παλαμάκια?
Ξέρεις τι δράμα είναι τα οράματά σου να τα αναγνωρίζουν μόνο οι διεθνείς τράπεζες και ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων??
Έχει αναρωτηθεί κανείς από εμάς, πόσο επίπονο είναι να αναγκάζεται ένας στοχαστής-ευεργέτης της Παγκόσμιας Οικονομίας να κάνει συνέχεια διακοπές, κανό, ποδήλατο και γυμναστική προκειμένου να κρατάει σε φόρμα αυτό το σπάνιο μυαλό?
Το πιο δραματικό είναι, 10.000.000 άνθρωποι που δεν μπορούν να αντιληφθούν  το επίπεδο νόησης και καλλιέργειας που διαθέτεις, να σε περνάνε για -τελείως όμως- καθυστερημένο και επιπλέον να σε αποκαλούν προδότη επειδή δεν καταλαβαίνουν ότι το φαγητό που τους στερείς και το δίνεις στους βιομήχανους και τους τραπεζίτες το κάνεις, γιατί μόνο οι ολίγοι και ισχυροί αποτελούν το μέλλον του πλανήτη.

Πραγματικά, όσο συλλογίζομαι τι περνάει αυτός ο άνθρωπος, ούτε στον εχθρό μου δεν θα το ευχόμουν...
Α.