Κατ' αρχήν, ξεκινώντας θέλω να είμαι ξεκάθαρος για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. Ανήκω κι εγώ στην μεγάλη κατηγορία όσων πρεσβεύουν την κυρίαρχη, αυτήν τη στιγμή, αντίληψη εντός της ΝΔ ότι για τα μεγάλα και τα σημαντικά ζητήματα του τόπου προφανώς και πρέπει οι υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις του τόπου να παλεύουν καθημερινά για ευρύτερες κατά το δυνατόν συναινέσεις. Σε αυτό δε διαφωνεί κανείς. Ή αν διαφωνεί- ακόμα κι εντός της ΝΔ- είναι σε κάποιες λεπτομέρειες. Η ΝΔ ουδέποτε είπε όχι στη συναίνεση και ακόμα περισσότερο ποτέ δεν έβαλε το κομματικό συμφέρον πάνω από το εθνικό.
Φτάνει βέβαια να ξεκαθαρίσουμε τι εννοεί "εθνικό συμφέρον" ο καθένας. Προς το συμφέρον πάντως ούτε της οικονομίας, ούτε της κοινωνίας, ούτε γενικότερα του τόπου δεν είναι να δίνουμε τη συναίνεσή μας σε μία οικονομική πολιτική που αντί να άρει, αντίθετα πολλαπλασιάζει τα αδιέξοδα. Το εθνικό συμφέρον δεν εξυπηρετούν ούτε οι απειλές και οι εκφοβισμοί στους οποίους επιδίδεται το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση στην ουσία όχι για να πετύχει αλλά για να εκβιάσει τη συναίνεση. Εκβιάζει γιατί καταλαβαίνει ότι άλλος τρόπος δεν υπάρχει να βάλει η ΝΔ την υπογραφή της κάτω από επιλογές που μπορεί να εξασφαλίζουν κάποια εφήμερα δανεικά, υποθηκεύουν όμως τη χώρα. Και το χειρότερο είναι ότι υποθηκεύουν και το μέλλον της μαζί με αυτήν.
Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά απ' όσο κάποιοι- εντός κι εκτός του ΠΑΣΟΚ- θέλουν τα παρουσιάσουν. Και δε θα σταθώ στις τηλεφωνικές στιχομυθίες των δύο πολιτικών αρχηγών με ζητούμενο τη συναίνεση. Θεωρώ ότι αυτό μικρή σημασία έχει. Την προκειμένη στιγμή αν ο Πρωθυπουργός και τα στελέχη της κυβέρνησης επιθυμούν πραγματικά τη συναίνεση δεν έχουν παρά να συμφωνήσουν σε αυτό που εξ αρχής και χωρίς διχαστικά διλήμματα πρότεινε ο Πρόεδρος της ΝΔ, Αντώνης Σαμαράς: επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. Πρόταση απλή, μεστή, ξεκάθαρη και χωρίς να αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες και υπεκφυγές.
Όταν λέμε "επαναδιαπραγμάτευση" εννοούμε πολύ απλά ότι τουλάχιστον οι δύο μεγάλες πολιτικές δυνάμεις του τόπου θα συμφωνήσουν πάνω στα σημεία του Μνημονίου, τα οποία πριν από ένα χρόνο αποδέχτηκε αδιαμαρτύρητα και- το κυριότερο- αδιαπραγμάτευτα η κυβέρνηση, ώστε να σχηματίσουμε από κοινού ένα ενιαίο μέτωπο και όσα άλλα μικρότερα κόμματα που έχουν φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό συμφωνουν, που θα στέλνει ένα ισχυρό σήμα στους δανειστές μας, τους Ευρωπαίους εταίρους και την Τρόικα ότι εμείς στην Ελλάδα και ξέρουμε τι ζητάμε, και ξέρουμε μέχρι πού φθάνουν οι αντοχές της οικονομίας, και ξέρουμε ποιους μετρήσιμους στόχους μπορούμε να πετύχουμε, με ποιόν τρόπο και μέσα σε ποια χρονικά διαστήματα. Όλα αυτά τα τόσο ουσιώδη φαντάζουν "ψιλά γράμματα" για την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό. Μόνο "ψιλά" δεν είναι όμως.
Η κυβέρνηση πρέπει να σταματήσει να σύρεται- και μαζί με αυτήν να σύρει τη χώρα και ολόκληρη την ελληνική κοινωνία- πίσω από τα όσα έρχονται να της επιβάλλουν κάθε φορά οι δανειστές, τα οποία ενώ ξέρει ότι είναι ακατόρθωτα παρ' όλα αυτά τα αποδέχεται και εν συνεχεία- φθάνοντας στο εκ των προτέρων προβλεπόμενο αδιέξοδο- πετάει τις δικές της ευθύνες στους άλλους, πότε στη ΝΔ πότε ακόμα και στους ίδιους τους πολίτες. Έχει έρθει η ώρα για τον Πρωθυπουργό να συνειδητοποιήσει ότι το εθνικό συμφέρον του τόπο δεν συμβαδίζει με την οικονομική πολιτική εγκλωβισμού μίας ολόκληρης κοινωνίας. Και σ' αυτήν την πολιτική έχουμε χρέος να αντιταχθούμε. Είναι η ίδια πολιτική που εφάρμοσε ένα χρόνο τώρα και είδαμε τα αποτελέσματα. Πώς θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε ότι εφαρμόζοντας ξανά, για δεύτερη φορά, την ίδια ακριβώς πολιτική, θα φέρει διαφορετικά αποτελέσματα; Είναι τουλάχιστον ανόητο να το ισχυρίζεται κανείς αυτό.
Και εδώ, φυσικά, προκύπτει το θεμελιώδες ερώτημα: για ποιο λόγο ο κ. Παπανδρέου αρνείται την πρόταση συναίνεσης που επανειλημμένως έχει καταθέσει η ΝΔ με ένα και μόνο ζητούμενο, να συμφωνήσουμε δηλαδή σε ένα ενιαίο πλαίσιο σημείο στα οποία μπορούμε να συγκροτήσουμε από κοινού ένα αδιάρρηκτο μέτωπο εθνικής συνεννόησης απέναντι στους δανειστές μας; Η επαναδιαπραγμάτευση εκείνων των όρων του Μνημονίου που δεν μπορεί να σηκώσει στις πλάτες της ούτε η χώρα ούτε η κοινωνία είναι η μόνη επιλογή που έχουμε μπροστά μας. Ο κ. Παπανδρέου πρέπει να εξηγήσει σε εμάς και, προπαντός, τον ελληνικό λαό γιατί την αρνείται με τέτοιο πείσμα και επιμονή;
(Ο Γιώργος Βαγιωνάς είναι Βουλευτής ΝΔ Νομού Χαλκιδικής και Αναπληρωτής Τομεάρχης Εσωτερικών)
πηγή
Κατ' αρχήν, ξεκινώντας θέλω να είμαι ξεκάθαρος για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. Ανήκω κι εγώ στην μεγάλη κατηγορία όσων πρεσβεύουν την κυρίαρχη, αυτήν τη στιγμή, αντίληψη εντός της ΝΔ ότι για τα μεγάλα και τα σημαντικά ζητήματα του τόπου προφανώς και πρέπει οι υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις του τόπου να παλεύουν καθημερινά για ευρύτερες κατά το δυνατόν συναινέσεις. Σε αυτό δε διαφωνεί κανείς. Ή αν διαφωνεί- ακόμα κι εντός της ΝΔ- είναι σε κάποιες λεπτομέρειες. Η ΝΔ ουδέποτε είπε όχι στη συναίνεση και ακόμα περισσότερο ποτέ δεν έβαλε το κομματικό συμφέρον πάνω από το εθνικό.
Φτάνει βέβαια να ξεκαθαρίσουμε τι εννοεί "εθνικό συμφέρον" ο καθένας. Προς το συμφέρον πάντως ούτε της οικονομίας, ούτε της κοινωνίας, ούτε γενικότερα του τόπου δεν είναι να δίνουμε τη συναίνεσή μας σε μία οικονομική πολιτική που αντί να άρει, αντίθετα πολλαπλασιάζει τα αδιέξοδα. Το εθνικό συμφέρον δεν εξυπηρετούν ούτε οι απειλές και οι εκφοβισμοί στους οποίους επιδίδεται το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση στην ουσία όχι για να πετύχει αλλά για να εκβιάσει τη συναίνεση. Εκβιάζει γιατί καταλαβαίνει ότι άλλος τρόπος δεν υπάρχει να βάλει η ΝΔ την υπογραφή της κάτω από επιλογές που μπορεί να εξασφαλίζουν κάποια εφήμερα δανεικά, υποθηκεύουν όμως τη χώρα. Και το χειρότερο είναι ότι υποθηκεύουν και το μέλλον της μαζί με αυτήν.
Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά απ' όσο κάποιοι- εντός κι εκτός του ΠΑΣΟΚ- θέλουν τα παρουσιάσουν. Και δε θα σταθώ στις τηλεφωνικές στιχομυθίες των δύο πολιτικών αρχηγών με ζητούμενο τη συναίνεση. Θεωρώ ότι αυτό μικρή σημασία έχει. Την προκειμένη στιγμή αν ο Πρωθυπουργός και τα στελέχη της κυβέρνησης επιθυμούν πραγματικά τη συναίνεση δεν έχουν παρά να συμφωνήσουν σε αυτό που εξ αρχής και χωρίς διχαστικά διλήμματα πρότεινε ο Πρόεδρος της ΝΔ, Αντώνης Σαμαράς: επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. Πρόταση απλή, μεστή, ξεκάθαρη και χωρίς να αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες και υπεκφυγές.
Όταν λέμε "επαναδιαπραγμάτευση" εννοούμε πολύ απλά ότι τουλάχιστον οι δύο μεγάλες πολιτικές δυνάμεις του τόπου θα συμφωνήσουν πάνω στα σημεία του Μνημονίου, τα οποία πριν από ένα χρόνο αποδέχτηκε αδιαμαρτύρητα και- το κυριότερο- αδιαπραγμάτευτα η κυβέρνηση, ώστε να σχηματίσουμε από κοινού ένα ενιαίο μέτωπο και όσα άλλα μικρότερα κόμματα που έχουν φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό συμφωνουν, που θα στέλνει ένα ισχυρό σήμα στους δανειστές μας, τους Ευρωπαίους εταίρους και την Τρόικα ότι εμείς στην Ελλάδα και ξέρουμε τι ζητάμε, και ξέρουμε μέχρι πού φθάνουν οι αντοχές της οικονομίας, και ξέρουμε ποιους μετρήσιμους στόχους μπορούμε να πετύχουμε, με ποιόν τρόπο και μέσα σε ποια χρονικά διαστήματα. Όλα αυτά τα τόσο ουσιώδη φαντάζουν "ψιλά γράμματα" για την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό. Μόνο "ψιλά" δεν είναι όμως.
Η κυβέρνηση πρέπει να σταματήσει να σύρεται- και μαζί με αυτήν να σύρει τη χώρα και ολόκληρη την ελληνική κοινωνία- πίσω από τα όσα έρχονται να της επιβάλλουν κάθε φορά οι δανειστές, τα οποία ενώ ξέρει ότι είναι ακατόρθωτα παρ' όλα αυτά τα αποδέχεται και εν συνεχεία- φθάνοντας στο εκ των προτέρων προβλεπόμενο αδιέξοδο- πετάει τις δικές της ευθύνες στους άλλους, πότε στη ΝΔ πότε ακόμα και στους ίδιους τους πολίτες. Έχει έρθει η ώρα για τον Πρωθυπουργό να συνειδητοποιήσει ότι το εθνικό συμφέρον του τόπο δεν συμβαδίζει με την οικονομική πολιτική εγκλωβισμού μίας ολόκληρης κοινωνίας. Και σ' αυτήν την πολιτική έχουμε χρέος να αντιταχθούμε. Είναι η ίδια πολιτική που εφάρμοσε ένα χρόνο τώρα και είδαμε τα αποτελέσματα. Πώς θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε ότι εφαρμόζοντας ξανά, για δεύτερη φορά, την ίδια ακριβώς πολιτική, θα φέρει διαφορετικά αποτελέσματα; Είναι τουλάχιστον ανόητο να το ισχυρίζεται κανείς αυτό.
Και εδώ, φυσικά, προκύπτει το θεμελιώδες ερώτημα: για ποιο λόγο ο κ. Παπανδρέου αρνείται την πρόταση συναίνεσης που επανειλημμένως έχει καταθέσει η ΝΔ με ένα και μόνο ζητούμενο, να συμφωνήσουμε δηλαδή σε ένα ενιαίο πλαίσιο σημείο στα οποία μπορούμε να συγκροτήσουμε από κοινού ένα αδιάρρηκτο μέτωπο εθνικής συνεννόησης απέναντι στους δανειστές μας; Η επαναδιαπραγμάτευση εκείνων των όρων του Μνημονίου που δεν μπορεί να σηκώσει στις πλάτες της ούτε η χώρα ούτε η κοινωνία είναι η μόνη επιλογή που έχουμε μπροστά μας. Ο κ. Παπανδρέου πρέπει να εξηγήσει σε εμάς και, προπαντός, τον ελληνικό λαό γιατί την αρνείται με τέτοιο πείσμα και επιμονή;
(Ο Γιώργος Βαγιωνάς είναι Βουλευτής ΝΔ Νομού Χαλκιδικής και Αναπληρωτής Τομεάρχης Εσωτερικών)
πηγή
Φτάνει βέβαια να ξεκαθαρίσουμε τι εννοεί "εθνικό συμφέρον" ο καθένας. Προς το συμφέρον πάντως ούτε της οικονομίας, ούτε της κοινωνίας, ούτε γενικότερα του τόπου δεν είναι να δίνουμε τη συναίνεσή μας σε μία οικονομική πολιτική που αντί να άρει, αντίθετα πολλαπλασιάζει τα αδιέξοδα. Το εθνικό συμφέρον δεν εξυπηρετούν ούτε οι απειλές και οι εκφοβισμοί στους οποίους επιδίδεται το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση στην ουσία όχι για να πετύχει αλλά για να εκβιάσει τη συναίνεση. Εκβιάζει γιατί καταλαβαίνει ότι άλλος τρόπος δεν υπάρχει να βάλει η ΝΔ την υπογραφή της κάτω από επιλογές που μπορεί να εξασφαλίζουν κάποια εφήμερα δανεικά, υποθηκεύουν όμως τη χώρα. Και το χειρότερο είναι ότι υποθηκεύουν και το μέλλον της μαζί με αυτήν.
Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά απ' όσο κάποιοι- εντός κι εκτός του ΠΑΣΟΚ- θέλουν τα παρουσιάσουν. Και δε θα σταθώ στις τηλεφωνικές στιχομυθίες των δύο πολιτικών αρχηγών με ζητούμενο τη συναίνεση. Θεωρώ ότι αυτό μικρή σημασία έχει. Την προκειμένη στιγμή αν ο Πρωθυπουργός και τα στελέχη της κυβέρνησης επιθυμούν πραγματικά τη συναίνεση δεν έχουν παρά να συμφωνήσουν σε αυτό που εξ αρχής και χωρίς διχαστικά διλήμματα πρότεινε ο Πρόεδρος της ΝΔ, Αντώνης Σαμαράς: επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. Πρόταση απλή, μεστή, ξεκάθαρη και χωρίς να αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες και υπεκφυγές.
Όταν λέμε "επαναδιαπραγμάτευση" εννοούμε πολύ απλά ότι τουλάχιστον οι δύο μεγάλες πολιτικές δυνάμεις του τόπου θα συμφωνήσουν πάνω στα σημεία του Μνημονίου, τα οποία πριν από ένα χρόνο αποδέχτηκε αδιαμαρτύρητα και- το κυριότερο- αδιαπραγμάτευτα η κυβέρνηση, ώστε να σχηματίσουμε από κοινού ένα ενιαίο μέτωπο και όσα άλλα μικρότερα κόμματα που έχουν φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό συμφωνουν, που θα στέλνει ένα ισχυρό σήμα στους δανειστές μας, τους Ευρωπαίους εταίρους και την Τρόικα ότι εμείς στην Ελλάδα και ξέρουμε τι ζητάμε, και ξέρουμε μέχρι πού φθάνουν οι αντοχές της οικονομίας, και ξέρουμε ποιους μετρήσιμους στόχους μπορούμε να πετύχουμε, με ποιόν τρόπο και μέσα σε ποια χρονικά διαστήματα. Όλα αυτά τα τόσο ουσιώδη φαντάζουν "ψιλά γράμματα" για την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό. Μόνο "ψιλά" δεν είναι όμως.
Η κυβέρνηση πρέπει να σταματήσει να σύρεται- και μαζί με αυτήν να σύρει τη χώρα και ολόκληρη την ελληνική κοινωνία- πίσω από τα όσα έρχονται να της επιβάλλουν κάθε φορά οι δανειστές, τα οποία ενώ ξέρει ότι είναι ακατόρθωτα παρ' όλα αυτά τα αποδέχεται και εν συνεχεία- φθάνοντας στο εκ των προτέρων προβλεπόμενο αδιέξοδο- πετάει τις δικές της ευθύνες στους άλλους, πότε στη ΝΔ πότε ακόμα και στους ίδιους τους πολίτες. Έχει έρθει η ώρα για τον Πρωθυπουργό να συνειδητοποιήσει ότι το εθνικό συμφέρον του τόπο δεν συμβαδίζει με την οικονομική πολιτική εγκλωβισμού μίας ολόκληρης κοινωνίας. Και σ' αυτήν την πολιτική έχουμε χρέος να αντιταχθούμε. Είναι η ίδια πολιτική που εφάρμοσε ένα χρόνο τώρα και είδαμε τα αποτελέσματα. Πώς θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε ότι εφαρμόζοντας ξανά, για δεύτερη φορά, την ίδια ακριβώς πολιτική, θα φέρει διαφορετικά αποτελέσματα; Είναι τουλάχιστον ανόητο να το ισχυρίζεται κανείς αυτό.
Και εδώ, φυσικά, προκύπτει το θεμελιώδες ερώτημα: για ποιο λόγο ο κ. Παπανδρέου αρνείται την πρόταση συναίνεσης που επανειλημμένως έχει καταθέσει η ΝΔ με ένα και μόνο ζητούμενο, να συμφωνήσουμε δηλαδή σε ένα ενιαίο πλαίσιο σημείο στα οποία μπορούμε να συγκροτήσουμε από κοινού ένα αδιάρρηκτο μέτωπο εθνικής συνεννόησης απέναντι στους δανειστές μας; Η επαναδιαπραγμάτευση εκείνων των όρων του Μνημονίου που δεν μπορεί να σηκώσει στις πλάτες της ούτε η χώρα ούτε η κοινωνία είναι η μόνη επιλογή που έχουμε μπροστά μας. Ο κ. Παπανδρέου πρέπει να εξηγήσει σε εμάς και, προπαντός, τον ελληνικό λαό γιατί την αρνείται με τέτοιο πείσμα και επιμονή;
(Ο Γιώργος Βαγιωνάς είναι Βουλευτής ΝΔ Νομού Χαλκιδικής και Αναπληρωτής Τομεάρχης Εσωτερικών)
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου