Τον λένε Παπανδρέου… Παριστάνει τον πρωθυπουργό…
Αγαπημένο του παιχνίδι η προσβολή της εθνικής αξιοπρέπειας της χώρας.
Οικογενειακή του παράδοση τα γαργαλιστικά παιχνίδια με τα CDS και κάθε λογής αδιαφανείς και περίεργες οικονομικές …ευρηματικότητες.
Πολιτική του διατριβή η πολιτική εξαπάτηση με διδακτορικό στην πολιτική αναξιοπιστία.
Αδιαπραγμάτευτη αρχή του η πολιτική συγκάλυψη οικονομικών και πολιτικών σκανδάλων, η πολύπλευρη στήριξη αμφιλεγόμενων οικογενειακών οικονομικών δραστηριοτήτων και η ποικιλότροπη πολιτική αποκατάσταση φίλων, συναθλητών και κάθε λογής σαλιάρηδων παρατρεχάμενων.
Λοιπές ασχολίες: Αμετανόητος πατριδοσωτήρας… Αόρατη σκιά πίσω από τις μαζικές μετατοπίσεις χρεογράφων, ασφαλίστρων και λοιπών υλικών και άυλων αξιών.
Εναλλακτική ιδιότητα: Ένα από τα αξιολάτρευτα εικονίσματα όλων εκείνων που πλιατσικολόγησαν στη δημόσια περιουσία, στα δημόσια οικονομικά και στον εθνικό πλούτο της χώρας που τον εμπιστεύθηκε.
Σημαντικότερο επίτευγμα: Καταρράκωση του κύρους και η
....
απόλυτη χρεοκοπία και του λαού και της χώρας που έκαναν το λάθος να τον εμπιστευθούν.
Δυναμικό fun: 150+ πράσινα πουλερικά που κοιμούνται και ξυπνάνε με το άγχος για τη “ σωτηρία” αυτής της πατρίδας.
Στον αντίποδα τώρα…
Ιωάννης Βαρύκας… Επάγγελμα γαλατάς…
Ας δούμε τι έκανε αυτός ο ταπεινός άνθρωπος που δεν τον έλεγαν Παπανδρέου και δε διετέλεσε πρωθυπουργός. Δεν διέπρεψε στο ψέμα… Δεν… Δεν… Δεν… Δεν διαθέτει τα «χαρίσματα» του στρατηλάτη της «σωτηρίας» μας…
Ονομαζόταν Ιωάννης Βαρύκας και καταγόταν από το Άργος. Γεννημένος γύρω στα 1811 έζησε τα παιδικά του χρόνια μέσα στη φωτιά της Επανάστασης. Βρέθηκε στην Αθήνα και αρχικά δούλεψε ως γαλατάς, αργότερα δε ως κρεοπώλης και έμπορος χοίρων. Παρά το γεγονός ότι ήταν αψύς και απαίδευτος, «άγευστος γραμμάτων», όπως έγραψε ο Τιμολέων Φιλήμων, φρόντισε να γράψει το όνομά του «μεταξύ των πρωτευόντων ευεργετών της παιδείας και του εθνικού μέλλοντος»!
Φεύγοντας από τη ζωή σε ηλικία περίπου 60 ετών, τον Αύγουστο 1871, ο Βαρύκας κατέπληξε την ελληνική κοινωνία με τη διαθήκη που είχε συντάξει λίγες ημέρες νωρίτερα, προφανώς διαισθανόμενος το τέλος του. Την περιουσία που απέκτησε με κόπους και στερήσεις κληροδότησε στο Έθνος και συγκεκριμένα στο Πανεπιστήμιο και στον Εθνικό Στόλο. «Δύναται αληθώς να καυχάται η Ελλάς και να στηρίζη γλυκείας τας περί του μέλλοντός της ελπίδας», έγραφε ο Τύπος επισημαίνοντας ότι η μικρή αυτή πατρίδα διαθέτει τέκνα που «εργάζωνται εις απόκτησιν περιουσίας, ίνα αφιερώσωσιν αυτήν ακολούθως εις την υπηρεσίαν των μεγάλων εθνικών σκοπών».
Ο Βαρύκας δεν έκανε οικογένεια και όταν απεβίωσε βρισκόταν ακόμη στη ζωή η μητέρα του «Παναγιού», στην οποία και άφησε το ένα τρίτο της περιουσίας με την εντολή και εκείνη να το αφήσει στην Ελλάδα. Η περιουσία του περιλάμβανε ένα σπίτι στην Πλάκα, κτήματα σε Ρέντη, Πειραιά και Βούθουλα, μετρητά, μετοχές και ομολογίες. Η αξία της στα 1925 ανερχόταν σε 500.000 δραχμές περίπου. Και δεν ξέχασε κανέναν στη διαθήκη του, από τον βοηθό μέχρι τον κουρέα του και από το Πτωχοκομείο μέχρι την εκκλησία της γειτονιάς του.
Εκατόν σαράντα χρόνια μετά, και το Πανεπιστήμιο Αθηνών απονέμει μέχρι και σήμερα υποτροφίες από το Κληροδότημα του Ιωάννη Βαρύκα σε φοιτητές όλων των Σχολών, οι οποίοι επιλέγονται με διαγωνισμό. Ωστόσο δεν εντοπίζεται ούτε μία βιβλιογραφική αναφορά βιογράφησης αυτού του σπουδαίου Έλληνα.
ΤΕΤΟΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ FUN ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΝ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΕΠΑΞΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ…
Οικογενειακή του παράδοση τα γαργαλιστικά παιχνίδια με τα CDS και κάθε λογής αδιαφανείς και περίεργες οικονομικές …ευρηματικότητες.
Πολιτική του διατριβή η πολιτική εξαπάτηση με διδακτορικό στην πολιτική αναξιοπιστία.
Αδιαπραγμάτευτη αρχή του η πολιτική συγκάλυψη οικονομικών και πολιτικών σκανδάλων, η πολύπλευρη στήριξη αμφιλεγόμενων οικογενειακών οικονομικών δραστηριοτήτων και η ποικιλότροπη πολιτική αποκατάσταση φίλων, συναθλητών και κάθε λογής σαλιάρηδων παρατρεχάμενων.
Λοιπές ασχολίες: Αμετανόητος πατριδοσωτήρας… Αόρατη σκιά πίσω από τις μαζικές μετατοπίσεις χρεογράφων, ασφαλίστρων και λοιπών υλικών και άυλων αξιών.
Εναλλακτική ιδιότητα: Ένα από τα αξιολάτρευτα εικονίσματα όλων εκείνων που πλιατσικολόγησαν στη δημόσια περιουσία, στα δημόσια οικονομικά και στον εθνικό πλούτο της χώρας που τον εμπιστεύθηκε.
Σημαντικότερο επίτευγμα: Καταρράκωση του κύρους και η
....
απόλυτη χρεοκοπία και του λαού και της χώρας που έκαναν το λάθος να τον εμπιστευθούν.
Δυναμικό fun: 150+ πράσινα πουλερικά που κοιμούνται και ξυπνάνε με το άγχος για τη “ σωτηρία” αυτής της πατρίδας.
Στον αντίποδα τώρα…
Ιωάννης Βαρύκας… Επάγγελμα γαλατάς…
Ας δούμε τι έκανε αυτός ο ταπεινός άνθρωπος που δεν τον έλεγαν Παπανδρέου και δε διετέλεσε πρωθυπουργός. Δεν διέπρεψε στο ψέμα… Δεν… Δεν… Δεν… Δεν διαθέτει τα «χαρίσματα» του στρατηλάτη της «σωτηρίας» μας…
Ονομαζόταν Ιωάννης Βαρύκας και καταγόταν από το Άργος. Γεννημένος γύρω στα 1811 έζησε τα παιδικά του χρόνια μέσα στη φωτιά της Επανάστασης. Βρέθηκε στην Αθήνα και αρχικά δούλεψε ως γαλατάς, αργότερα δε ως κρεοπώλης και έμπορος χοίρων. Παρά το γεγονός ότι ήταν αψύς και απαίδευτος, «άγευστος γραμμάτων», όπως έγραψε ο Τιμολέων Φιλήμων, φρόντισε να γράψει το όνομά του «μεταξύ των πρωτευόντων ευεργετών της παιδείας και του εθνικού μέλλοντος»!
Φεύγοντας από τη ζωή σε ηλικία περίπου 60 ετών, τον Αύγουστο 1871, ο Βαρύκας κατέπληξε την ελληνική κοινωνία με τη διαθήκη που είχε συντάξει λίγες ημέρες νωρίτερα, προφανώς διαισθανόμενος το τέλος του. Την περιουσία που απέκτησε με κόπους και στερήσεις κληροδότησε στο Έθνος και συγκεκριμένα στο Πανεπιστήμιο και στον Εθνικό Στόλο. «Δύναται αληθώς να καυχάται η Ελλάς και να στηρίζη γλυκείας τας περί του μέλλοντός της ελπίδας», έγραφε ο Τύπος επισημαίνοντας ότι η μικρή αυτή πατρίδα διαθέτει τέκνα που «εργάζωνται εις απόκτησιν περιουσίας, ίνα αφιερώσωσιν αυτήν ακολούθως εις την υπηρεσίαν των μεγάλων εθνικών σκοπών».
Ο Βαρύκας δεν έκανε οικογένεια και όταν απεβίωσε βρισκόταν ακόμη στη ζωή η μητέρα του «Παναγιού», στην οποία και άφησε το ένα τρίτο της περιουσίας με την εντολή και εκείνη να το αφήσει στην Ελλάδα. Η περιουσία του περιλάμβανε ένα σπίτι στην Πλάκα, κτήματα σε Ρέντη, Πειραιά και Βούθουλα, μετρητά, μετοχές και ομολογίες. Η αξία της στα 1925 ανερχόταν σε 500.000 δραχμές περίπου. Και δεν ξέχασε κανέναν στη διαθήκη του, από τον βοηθό μέχρι τον κουρέα του και από το Πτωχοκομείο μέχρι την εκκλησία της γειτονιάς του.
Εκατόν σαράντα χρόνια μετά, και το Πανεπιστήμιο Αθηνών απονέμει μέχρι και σήμερα υποτροφίες από το Κληροδότημα του Ιωάννη Βαρύκα σε φοιτητές όλων των Σχολών, οι οποίοι επιλέγονται με διαγωνισμό. Ωστόσο δεν εντοπίζεται ούτε μία βιβλιογραφική αναφορά βιογράφησης αυτού του σπουδαίου Έλληνα.
ΤΕΤΟΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ FUN ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΝ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΕΠΑΞΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ…
To είδαμε ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου