Γράφει ο Στρατής Μαζίδης
Χθες το βράβυ καθόμουν και κοιτούσα κάποιες παλιές φωτογραφίες. Συγκρίνοντας το τότε με το τώρα, σκεπτόμουν πως αλλάζουμε οι άνθρωποι. Να για παράδειγμα ο υπουργός απασχόλησης (της ποιας;) Γιώργος Κουτρουμάνης.
Ο Γιώργος Κουτρουμάνης κάποτε ήταν συνδικαλιστής. Συγκεριμένα:
> διετέλεσε πρόεδρος της «Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Πολιτικής - Π.Ο.Π.Ο.Κ.Π.» (Ομοσπονδία των εργαζομένων στα Ασφαλιστικά Ταμεία και σε άλλους Κοινωνικούς Φορείς) για έξι συνεχείς θητείες.
> ήταν μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ.
> ήταν εκπρόσωπος της ΑΔΕΔΥ στο «Συμβούλιο Κοινωνικού Ελέγχου του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας» και ιδρυτικό Μέλος της «Unicef Ελλάδος».
Πλούσια δράση και καριέρα, η οποία τον οδήγησε στη Βουλή και κατά συνέπεια σε υπουργοποίηση όπως και με άλλους πάλαι ποτέ εργατοπατέρες του παρελθόντος. Βέβαια είχε την ατυχία να υπουργοποιηθεί στα χρόνια των ισχνών αγελάδων αλλά σκέφτηκα ο Γιώργος ίσως να μεγάλωσε, να πάχυνε αλλά δεν μπορεί, θα έχει μέσα του άσβεστη τη φλόγα του συνδικαλιστή, αυτού που μάχεται μέχρις εσχάτων για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Έτσι δεν είναι;
Έγινα πυρ και Kουτρου-μανία!
Εκεί λοιπόν που παρακολουθούσα ΑΝΤ1 να ο υπουργός απασχόλησης! Και τι μας είπε; Πως «η χώρα δεν μπορεί να αντέξει μία χρεοκοπία» και ότι είναι προτιμότερο οι εργαζόμενοι να εισπράττουν μισό μισθό, παρά καθόλου.
Ήμουν έτοιμος να πετάξω την τηλεόραση από το μπαλκόνι. "Τι κάνεις εκεί;" μου είπε η γυναίκα μου! "Σε λίγο θα αξίζει όσο ένα μηνιάτικό σου και που θα την ξαναβρούμε;" και μου την άρπαξε από τα χέρια.
Σηκώθηκα κι έφυγα να πάω μια βόλτα να ξελαμπικάρω. Περπατώντας το ξανασκέφτηκα, και είπα ότι έχει δίκιο ο Κουτρουμάνης. Μάλιστα το προχώρησα ακόμη παραπέρα:
> καλύτερα το 1/10 του μισθού και 12 ώρες δουλειά, παρά καθόλου
> καλύτερα με ένα πόδι, παρά με κανένα
> καλύτερα τρώγωντας φρυγανιές, παρά αέρα κοπανιστό
> καλύτερα με το ίδιο σώβρακο, παρά ξεβράκωτος
> καλύτερα με λιωμένες σόλες, παρά ξυπόλητος
> καλύτερα να λέω ότι μου αρέσει, παρά να προσπαθώ να το αποφύγω
αλλά...
ακόμη καλύτερα υπερήφανος παρά ταπεινωμένος κι εξευτελισμένος!
Ο Γιώργος Κουτρουμάνης κάποτε ήταν συνδικαλιστής. Συγκεριμένα:
> διετέλεσε πρόεδρος της «Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Πολιτικής - Π.Ο.Π.Ο.Κ.Π.» (Ομοσπονδία των εργαζομένων στα Ασφαλιστικά Ταμεία και σε άλλους Κοινωνικούς Φορείς) για έξι συνεχείς θητείες.
> ήταν μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ.
> ήταν εκπρόσωπος της ΑΔΕΔΥ στο «Συμβούλιο Κοινωνικού Ελέγχου του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας» και ιδρυτικό Μέλος της «Unicef Ελλάδος».
Πλούσια δράση και καριέρα, η οποία τον οδήγησε στη Βουλή και κατά συνέπεια σε υπουργοποίηση όπως και με άλλους πάλαι ποτέ εργατοπατέρες του παρελθόντος. Βέβαια είχε την ατυχία να υπουργοποιηθεί στα χρόνια των ισχνών αγελάδων αλλά σκέφτηκα ο Γιώργος ίσως να μεγάλωσε, να πάχυνε αλλά δεν μπορεί, θα έχει μέσα του άσβεστη τη φλόγα του συνδικαλιστή, αυτού που μάχεται μέχρις εσχάτων για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Έτσι δεν είναι;
Έγινα πυρ και Kουτρου-μανία!
Εκεί λοιπόν που παρακολουθούσα ΑΝΤ1 να ο υπουργός απασχόλησης! Και τι μας είπε; Πως «η χώρα δεν μπορεί να αντέξει μία χρεοκοπία» και ότι είναι προτιμότερο οι εργαζόμενοι να εισπράττουν μισό μισθό, παρά καθόλου.
Ήμουν έτοιμος να πετάξω την τηλεόραση από το μπαλκόνι. "Τι κάνεις εκεί;" μου είπε η γυναίκα μου! "Σε λίγο θα αξίζει όσο ένα μηνιάτικό σου και που θα την ξαναβρούμε;" και μου την άρπαξε από τα χέρια.
Σηκώθηκα κι έφυγα να πάω μια βόλτα να ξελαμπικάρω. Περπατώντας το ξανασκέφτηκα, και είπα ότι έχει δίκιο ο Κουτρουμάνης. Μάλιστα το προχώρησα ακόμη παραπέρα:
> καλύτερα το 1/10 του μισθού και 12 ώρες δουλειά, παρά καθόλου
> καλύτερα με ένα πόδι, παρά με κανένα
> καλύτερα τρώγωντας φρυγανιές, παρά αέρα κοπανιστό
> καλύτερα με το ίδιο σώβρακο, παρά ξεβράκωτος
> καλύτερα με λιωμένες σόλες, παρά ξυπόλητος
> καλύτερα να λέω ότι μου αρέσει, παρά να προσπαθώ να το αποφύγω
αλλά...
ακόμη καλύτερα υπερήφανος παρά ταπεινωμένος κι εξευτελισμένος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου