Προσωπική επιλογή του πρώην υπουργού Ακη Τσοχατζόπουλου ήταν η τοποθέτηση του Αντώνη Κάντα στη Γενική Διεύθυνση Εξοπλισμών του ΥΕΘΑ, όπου και παρέμεινε από το 1997 μέχρι τις 5 Απριλίου 2002.
Οπως ομολογεί ο ίδιος ο κατηγορούμενος, τις μίζες που πήρε τα χρόνια της θητείας του στη θέση αυτή του τις έδιναν για να μην κάνει παρατηρήσεις και να μην εκφράζει αντιρρήσεις καθυστερώντας την υλοποίηση συγκεκριμένων εξοπλιστικών προγραμμάτων.
Ιδιαίτερη αναφορά κάνει ο Αντώνης Κάντας στο πρόγραμμα αρμάτων Leopard 2. «Το προμηθευτήκαμε από τη γερμανική εταιρεία ΚMW. Η σύμβαση υπογράφτηκε όταν είχα φύγει επί υπουργίας Γιάννου Παπαντωνίου, από τον Σπυρίδωνα Τραυλό. Εκπρόσωπος της κατασκευάστριας εταιρείας στην Ελλάδα ήταν ο κύριος Θωμάς Λιακουνάκος. Εχει μεσολαβήσει για πολλά εξοπλιστικά προγράμματα και έχει εκπροσωπήσει πολλές εξοπλιστικές εταιρείες. Τον κύριο Λιακουνάκο τον είχα γνωρίσει από το 1988, όπως και τον κύριο Αποστόλου, τον συνεργάτη του. Από τον κύριο Λιακουνάκο είχα δεχθεί εκείνη την περίοδο κάποια χρήματα, αλλά δεν θυμάμαι πόσα ακριβώς. Δεν θυμάμαι αν ήταν σε μετρητά ή καταθέσεις σε τραπεζικό μου λογαριασμό. Οταν τοποθετήθηκα στη Γενική Διεύθυνση Εξοπλισμών, στην αρχή δεν είχα καμία συνάντηση με τον κύριο Λιακουνάκο, παρά δυο-τρεις φορές το 1997 με τον κύριο Αποστόλου. Δεν ήθελα να συναντιέμαι με τον κύριο Λιακουνάκο».
Γιατί δεν θέλατε αφού τον γνωρίζατε από παλιά και είχατε λάβει χρήματα;
Το 1997 είχα πληροφορηθεί από τον συνεργάτη του, τον κύριο Αποστόλου, ότι τα προγράμματα που αυτοί εκπροσωπούσαν θα προωθούνταν και επιλέγονταν οπωσδήποτε γιατί αυτό το είχε συμφωνήσει ο ίδιος ο Λιακουνάκος με τον κύριο Σμπώκο και τον κύριο Τσοχατζόπουλο. Οι πρώτες συζητήσεις είχαν γίνει στο πολιτικό γραφείο του Τσοχατζόπουλου. Ακόμα μου είχε πει και για τα επίπεδα ιεραρχίας, πώς και ποιος θα λάμβανε χρήματα. Συγκεκριμένα, είχε πει ότι στα μεγάλα προγράμματα τα χρήματα στον Τσοχατζόπουλο θα τα έδιναν οι κατασκευάστριες εταιρείες, τις οποίες εκπροσωπούσε ο Λιακουνάκος, χωρίς να μου πει μέσω ποιου θα γινόταν αυτό. Τα χρήματα στον Σμπώκο θα τα έδινε ο ίδιος ο κύριος Λιακουνάκος και σε χαμηλότερο επίπεδο θα τα έδινε ο κύριος Αποστόλου.
(...) Οταν στο υπουργείο ανέλαβε ο κύριος Παπαντωνίου, στον οποίο είχα ετοιμάσει να υποβάλω την παραίτησή μου, τον Νοέμβριο του 2001, εκείνος δεν ήθελε να φύγω και δεν την έκανε δεκτή. Του είπα ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να ενημερώσω αυτόν και τον κύριο Τραυλό για την πορεία των εξοπλιστικών προγραμμάτων, αυτών που ήταν προς υλοποίηση και αυτών που βρίσκονταν σε διαδικασία λήψης αποφάσεων. Του συμπλήρωσα, επειδή υπήρχε σε εξέλιξη, ένα πολύ μεγάλο πρόγραμμα, αυτό των Leopard 2, και του είπα ότι αυτό το πρόγραμμα κόστιζε πάρα πολύ και δεν ήταν απαραίτητο.
Μου απάντησε ότι αυτό το ζητάει ο Στρατός και δεν μπορούμε να τους το αρνηθούμε. Συγκεκριμένα μου είπε: «Πήραμε για το Ναυτικό και την Αεροπορία, δεν μπορούμε να μην πάρουμε και για τον Στρατό». Του απάντησα ότι η επιχειρησιακή τους ωφέλεια είναι δυσανάλογη με το κόστος και η προμήθειά τους δεν είναι αναγκαία. Εκτοτε δεν με ξαναφώναξε ούτε για ενημέρωση, παρά το ότι τον ήξερα πάρα πολύ καλά από παλαιά και στην αρχή δεν ήθελε να φύγω. Η αίσθησή μου είναι ότι ήθελε το πρόγραμμα των Leopard 2.
Στη συνέχεια, ο κύριος Λιακουνάκος ίσως να πληροφορήθηκε ότι δεν ήμουν υποστηρικτής των αρμάτων και τηλεφωνικά επέμεινε να με συναντήσει, ίσως και γιατί είχε αλλάξει το καθεστώς των υπουργών. Ετσι, περί τον Δεκέμβριο του 2001 τον δέχθηκα στο γραφείο μου.
Ηξερα ότι ενδιαφέρεται για τα Leopard, αλλά δεν μου ανέφερε τίποτα. Υστερα από λίγες ημέρες ξαναζήτησε και ήρθε στο γραφείο μου. Ηταν αργά το απόγευμα και μου είπε στο επίπεδό μου να μη φέρω κανένα πρόβλημα στη διαδικασία προμήθειας των Leopard 2. Μαζί του κρατούσε και ένα σακ βουαγιάζ, το οποίο φεύγοντας το άφησε στον καναπέ του γραφείου μου. Μόλις το αντιλήφθηκα βγήκα από το γραφείο στην πόρτα και του είπα «ξέχασες την τσάντα». Εκείνος γύρισε και μου είπε: «Είναι για εσένα, δεν την έχω ξεχάσει». Μόλις έφυγε άνοιξα την τσάντα και διαπίστωσα ότι υπήρχαν εντός 600.000 ευρώ. Εγώ πράγματι έπαψα να φέρνω αντιρρήσεις για την προμήθεια αυτή και δεν ξαναμίλησα για το θέμα ούτε στον υπουργό ούτε στον γενικό διευθυντή.
Αν εσείς πήρατε 600.000 ευρώ για να μην ξανασχοληθείτε, τι κατά την άποψή σας πρέπει να έχουν λάβει όσοι εισηγήθηκαν και ενέκριναν το πρόγραμμα αυτό πάνω από εσάς (Τραυλός - Παπαντωνίου) ή και κάτω από εσάς;
Οταν δόθηκαν 600.000 ευρώ σε εμένα, ο οποίος έφυγα από την υπογραφή και υλοποίηση της σύμβασης, με βάση τον κοινό νου θεωρώ απίθανο να μην πήραν παράνομες προμήθειες οι από πάνω μου, που αναφέρετε, και θεωρώ βέβαιο ότι αυτά τα ποσά θα ήταν πολύ μεγαλύτερα από τα δικά μου. Αυτό το συμπέρασμα εξάγεται με την κοινή λογική, χωρίς να μπορώ να κατονομάσω και να φέρω αποδείξεις.
(...) Θέλω να συμπληρώσω ότι είναι ενδεικτικό της διακομματικής διαπλοκής το γεγονός ότι κατά την προμήθεια των αεροπλάνων, στην Επιτροπή Αμυνας της Βουλής, όπου ήμουν παρών, ο Μητσοτάκης επιχειρηματολογούσε με πολύ λεπτομερή στοιχεία υπέρ της προμήθειας των F-16, ενώ ο Εβερτ υπέρ των F-15. Αυτό με εξέπληξε διότι και οι δύο ήταν στο ίδιο κόμμα. Μάλιστα, όταν επελέγησαν τα F-16, στους διαδρόμους του ΥΕΘΑ κυκλοφορούσε και με μια δόση χιούμορ η φράση ο Μητσοτάκης κέρδισε τον υπουργό, γιατί ο Τσοχατζόπουλος ήταν μαζί με τον Εβερτ υπέρ της προμήθειας των F-15, τα οποία εκπροσωπούσε ο κ. Λιακουνάκος.
tanea.gr
Οπως ομολογεί ο ίδιος ο κατηγορούμενος, τις μίζες που πήρε τα χρόνια της θητείας του στη θέση αυτή του τις έδιναν για να μην κάνει παρατηρήσεις και να μην εκφράζει αντιρρήσεις καθυστερώντας την υλοποίηση συγκεκριμένων εξοπλιστικών προγραμμάτων.
Ιδιαίτερη αναφορά κάνει ο Αντώνης Κάντας στο πρόγραμμα αρμάτων Leopard 2. «Το προμηθευτήκαμε από τη γερμανική εταιρεία ΚMW. Η σύμβαση υπογράφτηκε όταν είχα φύγει επί υπουργίας Γιάννου Παπαντωνίου, από τον Σπυρίδωνα Τραυλό. Εκπρόσωπος της κατασκευάστριας εταιρείας στην Ελλάδα ήταν ο κύριος Θωμάς Λιακουνάκος. Εχει μεσολαβήσει για πολλά εξοπλιστικά προγράμματα και έχει εκπροσωπήσει πολλές εξοπλιστικές εταιρείες. Τον κύριο Λιακουνάκο τον είχα γνωρίσει από το 1988, όπως και τον κύριο Αποστόλου, τον συνεργάτη του. Από τον κύριο Λιακουνάκο είχα δεχθεί εκείνη την περίοδο κάποια χρήματα, αλλά δεν θυμάμαι πόσα ακριβώς. Δεν θυμάμαι αν ήταν σε μετρητά ή καταθέσεις σε τραπεζικό μου λογαριασμό. Οταν τοποθετήθηκα στη Γενική Διεύθυνση Εξοπλισμών, στην αρχή δεν είχα καμία συνάντηση με τον κύριο Λιακουνάκο, παρά δυο-τρεις φορές το 1997 με τον κύριο Αποστόλου. Δεν ήθελα να συναντιέμαι με τον κύριο Λιακουνάκο».
Γιατί δεν θέλατε αφού τον γνωρίζατε από παλιά και είχατε λάβει χρήματα;
Το 1997 είχα πληροφορηθεί από τον συνεργάτη του, τον κύριο Αποστόλου, ότι τα προγράμματα που αυτοί εκπροσωπούσαν θα προωθούνταν και επιλέγονταν οπωσδήποτε γιατί αυτό το είχε συμφωνήσει ο ίδιος ο Λιακουνάκος με τον κύριο Σμπώκο και τον κύριο Τσοχατζόπουλο. Οι πρώτες συζητήσεις είχαν γίνει στο πολιτικό γραφείο του Τσοχατζόπουλου. Ακόμα μου είχε πει και για τα επίπεδα ιεραρχίας, πώς και ποιος θα λάμβανε χρήματα. Συγκεκριμένα, είχε πει ότι στα μεγάλα προγράμματα τα χρήματα στον Τσοχατζόπουλο θα τα έδιναν οι κατασκευάστριες εταιρείες, τις οποίες εκπροσωπούσε ο Λιακουνάκος, χωρίς να μου πει μέσω ποιου θα γινόταν αυτό. Τα χρήματα στον Σμπώκο θα τα έδινε ο ίδιος ο κύριος Λιακουνάκος και σε χαμηλότερο επίπεδο θα τα έδινε ο κύριος Αποστόλου.
(...) Οταν στο υπουργείο ανέλαβε ο κύριος Παπαντωνίου, στον οποίο είχα ετοιμάσει να υποβάλω την παραίτησή μου, τον Νοέμβριο του 2001, εκείνος δεν ήθελε να φύγω και δεν την έκανε δεκτή. Του είπα ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να ενημερώσω αυτόν και τον κύριο Τραυλό για την πορεία των εξοπλιστικών προγραμμάτων, αυτών που ήταν προς υλοποίηση και αυτών που βρίσκονταν σε διαδικασία λήψης αποφάσεων. Του συμπλήρωσα, επειδή υπήρχε σε εξέλιξη, ένα πολύ μεγάλο πρόγραμμα, αυτό των Leopard 2, και του είπα ότι αυτό το πρόγραμμα κόστιζε πάρα πολύ και δεν ήταν απαραίτητο.
Μου απάντησε ότι αυτό το ζητάει ο Στρατός και δεν μπορούμε να τους το αρνηθούμε. Συγκεκριμένα μου είπε: «Πήραμε για το Ναυτικό και την Αεροπορία, δεν μπορούμε να μην πάρουμε και για τον Στρατό». Του απάντησα ότι η επιχειρησιακή τους ωφέλεια είναι δυσανάλογη με το κόστος και η προμήθειά τους δεν είναι αναγκαία. Εκτοτε δεν με ξαναφώναξε ούτε για ενημέρωση, παρά το ότι τον ήξερα πάρα πολύ καλά από παλαιά και στην αρχή δεν ήθελε να φύγω. Η αίσθησή μου είναι ότι ήθελε το πρόγραμμα των Leopard 2.
Στη συνέχεια, ο κύριος Λιακουνάκος ίσως να πληροφορήθηκε ότι δεν ήμουν υποστηρικτής των αρμάτων και τηλεφωνικά επέμεινε να με συναντήσει, ίσως και γιατί είχε αλλάξει το καθεστώς των υπουργών. Ετσι, περί τον Δεκέμβριο του 2001 τον δέχθηκα στο γραφείο μου.
Ηξερα ότι ενδιαφέρεται για τα Leopard, αλλά δεν μου ανέφερε τίποτα. Υστερα από λίγες ημέρες ξαναζήτησε και ήρθε στο γραφείο μου. Ηταν αργά το απόγευμα και μου είπε στο επίπεδό μου να μη φέρω κανένα πρόβλημα στη διαδικασία προμήθειας των Leopard 2. Μαζί του κρατούσε και ένα σακ βουαγιάζ, το οποίο φεύγοντας το άφησε στον καναπέ του γραφείου μου. Μόλις το αντιλήφθηκα βγήκα από το γραφείο στην πόρτα και του είπα «ξέχασες την τσάντα». Εκείνος γύρισε και μου είπε: «Είναι για εσένα, δεν την έχω ξεχάσει». Μόλις έφυγε άνοιξα την τσάντα και διαπίστωσα ότι υπήρχαν εντός 600.000 ευρώ. Εγώ πράγματι έπαψα να φέρνω αντιρρήσεις για την προμήθεια αυτή και δεν ξαναμίλησα για το θέμα ούτε στον υπουργό ούτε στον γενικό διευθυντή.
Αν εσείς πήρατε 600.000 ευρώ για να μην ξανασχοληθείτε, τι κατά την άποψή σας πρέπει να έχουν λάβει όσοι εισηγήθηκαν και ενέκριναν το πρόγραμμα αυτό πάνω από εσάς (Τραυλός - Παπαντωνίου) ή και κάτω από εσάς;
Οταν δόθηκαν 600.000 ευρώ σε εμένα, ο οποίος έφυγα από την υπογραφή και υλοποίηση της σύμβασης, με βάση τον κοινό νου θεωρώ απίθανο να μην πήραν παράνομες προμήθειες οι από πάνω μου, που αναφέρετε, και θεωρώ βέβαιο ότι αυτά τα ποσά θα ήταν πολύ μεγαλύτερα από τα δικά μου. Αυτό το συμπέρασμα εξάγεται με την κοινή λογική, χωρίς να μπορώ να κατονομάσω και να φέρω αποδείξεις.
(...) Θέλω να συμπληρώσω ότι είναι ενδεικτικό της διακομματικής διαπλοκής το γεγονός ότι κατά την προμήθεια των αεροπλάνων, στην Επιτροπή Αμυνας της Βουλής, όπου ήμουν παρών, ο Μητσοτάκης επιχειρηματολογούσε με πολύ λεπτομερή στοιχεία υπέρ της προμήθειας των F-16, ενώ ο Εβερτ υπέρ των F-15. Αυτό με εξέπληξε διότι και οι δύο ήταν στο ίδιο κόμμα. Μάλιστα, όταν επελέγησαν τα F-16, στους διαδρόμους του ΥΕΘΑ κυκλοφορούσε και με μια δόση χιούμορ η φράση ο Μητσοτάκης κέρδισε τον υπουργό, γιατί ο Τσοχατζόπουλος ήταν μαζί με τον Εβερτ υπέρ της προμήθειας των F-15, τα οποία εκπροσωπούσε ο κ. Λιακουνάκος.
tanea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου