Βλέποντας τα αισχρά πρόσωπα όσων μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση, βλέποντας την έλλειψη ντροπής που τους διακρίνει, το θράσος τους να εμφανίζονται ακόμα στις τηλεοράσεις ή να καλοπερνάνε σε ακριβά θέρετρα διακοπών, ψώνια και ταβέρνες αντί να αυτοκτονούν από τύψεις, αρχίζω να πιστεύω, όλο και πιο έντονα, πως αν δεν ξεσκαρτάρει όλη αυτή η πολιτική σαβούρα, δεν πρόκειται να σωθεί ποτέ ο τόπος.
Στα χάλια που βρισκόμαστε, μόνο άμα μαζευτούν 5 δυναμικοί πολιτικοί που -αν μη τι άλλο- αγαπάνε την Ελλάδα και δεν έχουν βάλει το χέρι στη κουτάλα με το μέλι και φτιάξουν ένα κόμμα στο οποίο να μπορεί να εναποθέσει την ελπίδα του ο κόσμος, ίσως και να μπορέσουμε να την γλυτώσουμε με λιγότερα τραύματα....
Δική μου ευχή είναι, να μπορούσε να δημιουργηθεί ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα, με ηγετικά στελέχη τους Κανέλλη, Καμμένο, Σακοράφα, Οικονόμου, Βελόπουλο, Δημαρά (τον τελευταίο μόνο του τον θάψανε στη λάσπη, αλλά όλους μαζί είναι δύσκολο) και τους ελάχιστους έντιμους πολιτικούς που έχουν απομείνει και να πουν: ''Έλληνες, αυτοί είμαστε, είμαστε άνθρωποι διαφορετικής ιδεολογικής προέλευσης, έχουμε διαφορετικό κομματικό παρελθόν, αλλά στην παρούσα φάση που ο τόπος βουλιάζει και ο λαός καταστρέφεται, δεν υπάρχουν κόμματα, δεν υπάρχουν χρώματα. Συνεπώς, αφήνουμε στην άκρη τις διαφορές μας και ενώνουμε την κοινή μας αγάπη για την Ελλάδα. Έρχεστε μαζί μας και παλεύουμε να σωθούμε ή μένετε με τους κλέφτες και τους απατεώνες και πεθαίνετε εσείς για σωθούν αυτοί και οι τράπεζες'' .
Ουτοπικές σκέψεις θα μου πείτε...
Ευσεβείς πόθοι θα έλεγα...
Α.