«Η μετανάστευση είναι το μέσο για τη διαιώνιση της σκλαβιάς… Ο Σοσιαλισμός αντιπαθεί την ελεημοσύνη για την ταπείνωση στην οποία υποβάλλουν τα άτομα που έχουν ανάγκη και γιατί ενσταλάζουν μέσα τους το μίσος. Και επιπλέον, γιατί σε μια χώρα όπου υπάρχει κοινωνική δικαιοσύνη οι ελεημοσύνες είναι περιττές. Και όσοι αρέσκονται στο ρόλο του καλού Σαμαρείτη, ας μην ξεχνούν ότι δεν θα υπήρχαν καλοί Σαμαρείτες, αν δεν υπήρχαν ληστές. Οι σωτήρες και οι ελευθερωτές ίσως είναι λαμπροί για μυθιστορήματα και αγιογραφίες, μια όμως που δεν είναι δυνατόν να υπάρχουνε χωρίς αμαρτωλούς και θύματα, είναι κακά κοινωνικά συμπτώματα…». Τάδε έφη Καρλ Μαρξ και διακηρύξεις της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.
Τότε που ο Σοσιαλισμός δεν είχε μαγαριστεί από πολυπολιτισμικούς, ψευδεπίγραφους, ή εν συγχύσει τελούντες αριστερούς. Οι οποίοι έχουν λησμονήσει ότι, η ελεημοσύνη και η φιλανθρωπία είναι υποπροϊόν των νεοφιλελεύθερων, πολυπολιτισμικών κοσμοθεωριών και δεν συνάδει με την πραγματική αριστερά.
Η φιλανθρωπική προσέγγιση της παράνομης μετανάστευσης, φυσικά και δεν λύνει το πρόβλημα της παγκόσμιας κατανομής του πλούτου.
Στην πραγματικότητα, κερδισμένη είναι η παγκοσμιοποίηση των αγορών ως μια μηχανή του κιμά εθνών και λαών. Όπως και το τεράστιο κύκλωμα των δουλεμπόρων και των