ΕΡΡΙΚΟΣ ΝΤΥΝΑΝ: Εάν περάσει το σκάνδαλο, θα είναι η ταφόπλακα της Ελληνικής οικονομίας.

 

ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΑΜΕΣΑ Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ.

Κάποιοι δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι το σκάνδαλο με το Ερρίκος Ντυνάν που προετοιμάστηκε προσεκτικά από την εποχή Λοβέρδου το 2010, δεν αφορά μόνο το νοσοκομείο και τα 200 εκατομμύρια που θα κάνουν φτερά.

Εάν αυτό το ανοσιούργημα υλοποιηθεί, τότε ανοίγει η κερκόπορτα για την καταστροφή της Ελληνικής οικονομίας. Όχι για το παρόν, αφού ήδη οι δείκτες κατακρημνίζονται, αλλά για το μέλλον. Για τα παιδιά μας που αύριο θα ψάχνουν για δουλειά και θα γίνονται δουλοπάροικοι των “Vulture Funds” που θα ρημάξουν κάθε οικονομική δραστηριότητα που κινήσει το ενδιαφέρον τους. Εξηγούμε:

Σε όλη την πολιτισμένη Δύση, σε κάθε κράτος με ελεύθερη οικονομία, ακόμα και στην Αλβανία, οι νομοθέτες έχουν προβλέψει τον ορισμό της “διάδοχης

επιχείρησης”. Αυτό διότι μέχρι και την δεκαετία του ’80, η πιό συνηθισμένη επιχειρηματική απάτη ήταν η πτώχευση μίας υπερχρεωμένης εταιρείας και η επαναλειτουργία της με το ίδιο αντικείμενο, στην ίδια ή παρόμοια τοποθεσία αλλά “νέα ιδιοκτησία”. Με αυτόν τον τρόπο, οι αετονύχηδες φέσωναν το δημόσιο, τους εργαζόμενους και τους προμηθευτές, συνεχίζοντας απρόσκοπτα την λειτουργία τους με μία άλλη εταιρική μορφή που η πιάτσα ονομάζει “αχυρένια”. Διότι πίσω από την νέα εταιρεία, κρύβονται τα ίδια συμφέροντα που απλώς “διαγράφουν τα χρέη τους” εξαπατώντας δημόσιο και ιδιώτες πιστωτές. Σε αυτή την περίπτωση λοιπόν, η δικαιοσύνη προστάτευε τους πιστωτές, δημόσιο, ιδιώτες και εργαζομενους, θεωρώντας την “αχυρένια” επιχείρηση ως διάδοχη και υποχρεώνοντας την να αναλάβει τα βάρη στο ακέραιο.

Αυτή ακριβώς η παγκόσμια άμυνα απέναντι στους επιχειρηματικούς απατεώνες, καταρρέει με την απίστευτη μεθόδευση Βορίδη που είδαμε χθες. Προσέξτε τώρα τον μεγάλο κίνδυνο, εάν η δικαιοσύνη δεν αντιδράσει άμεσα:

Όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις, έχουν χρέη προς τις τράπεζες στην συντριπτική τους πλειοψηφία ενυπόθηκα με εγγύηση τις κτιριακές εγκαταστάσεις. Φανταστειτε τώρα, ένα γερμανικό επενδυτικό κεφάλαιο να βάλει στο μάτι π.χ. μία ξενοδοχειακή μονάδα. Γιατί να πληρώνει τον Έλληνα ξενοδόχο όταν μπορεί να το πάρει κοψοχρονιά και ελεύθερο από βάρη;

Έρχεται λοιπόν σε επαφή με την τράπεζα, η τράπεζα κάνει το δάνειο απαιτητό, βγάζει το κτίριο στον πλειστηριασμό και το χτυπά η ίδια με εταιρεία “άχυρο”. Όπως έγινε προχθές με την Πειραιώς. Στην συνέχεια, η εταιρεία μεταβιβάζεται στον “επενδυτή” – κοράκι, ελευθέρα βαρών! Δηλαδή, φεσώνοντας το δημόσιο, τους ιδιώτες προμηθευτές και τους εργαζομένους που χάνουν εκτός από τα δεδουλευμένα και τα δικαιώματα τους λόγω προϋπηρεσίας.

Ο Έλληνας επιχειρηματίας που βρίσκεται στο καναβάτσο γονατισμένος από δάνεια και υποχρεώσεις βλέπει τον “αετονύχη” να του παίρνει το βιος με όρους κατοχικού εισβολέα. Με ζημία για το δημόσιο, τους Έλληνες προμηθευτές, ο ορισμός της απάτης που για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες “νομιμοποιείται”. Σε μία χώρα που έχει γίνει θέατρο ανομίας με κύρια ευθύνη της κυβέρνησης.

Μόνον η δικαιοσύνη μπορεί να αποτρέψει αυτή την ολέθρια μεθόδευση που ισοδυναμεί με την έναρξη ολικής καταστροφής.

πηγή