Ψήφισε οτι θες, εκτός απο ποτάμια και ελιές…

 

Η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει.
Όχι προς την κατεύθυνση που ενδεχομένως θέλουμε εγώ ή εσύ. Προς τα εκεί που θέλουν οι πολλοί. Αλλά νομίζω ότι το κεντρικό ζητούμενο είναι η αλλαγή, η ζωοποιός αλλαγή, στις αντιλήψεις, στην κοινωνία και τελικά και δευτερευόντως στην οικονομία.
Πιθανόν, κάποιοι πολίτες δεν έχουν κάτι να κερδίσουν από μια τέτοια
μεταβολή. Ίσως για λόγους προσωπικού συμφέροντος, ίσως για λόγους ιδιοσυγκρασίας, οι αλλαγές τρομάζουν καμιά φορά, ωστόσο η γενική αίσθηση είναι πως με την παρούσα και δεδομένη εικόνα της χώρας ή με την τρέχουσα διαχείριση των πραγμάτων συμφωνούν ελάχιστοι ή και κανείς.
Είναι άλλο πράγμα να αντιλαμβάνεται κανείς την παρούσα εικόνα ως μεταβατική προς μια άλλη κατάσταση κι άλλο να επιθυμεί αυτή καθεαυτή τη διατήρηση αυτής της εικόνας.
Ναι, μπορεί κάποιος να θεωρεί το Μνημόνιο και την Τρόικα “αναγκαία κακά” για χίλιους-δυο λόγους, αλλά κανείς δε θεωρεί ότι αποτελούν τον αυτοσκοπό αλλά τα εργαλεία της αλλαγής και της μετάβασης. Αντίθετα, μπορεί κάποιος να θεωρεί αυτές τις επιλογές ως ό,τι χειρότερο συνέβη στη χώρα τα τελευταία 30 χρόνια και αυτονόητα θα ψηφίσει ανάλογα.
Κοινό σημείο και των δύο αντιλήψεων, μολονότι αντίθετες στην πρακτική τους, είναι η ανάγκη μεταβολής, της εξόδου από την παρούσα κατάσταση, ανεξάρτητα πως την αντιλαμβάνεται ο καθείς.
Κι αν διερευνήσουμε παραπέρα το πολιτικό φάσμα, κάθε κόμμα προσδοκά να εκφράσει αυτήν την αλλαγή, κατά πως το καθένα αντιλαμβάνεται τον κόσμο. Αντίστοιχα και οι ψηφοφόροι θα προσδιορίσουν τη στάση τους και την ψήφο τους.
Υπάρχει όμως και μια πολιτική πρόταση-παραφωνία στην κατά κοινή ομολογία ανάγκη για αλλαγή της χώρας: ο πολιτικός σχηματισμός της “Ελιάς”.
Διαβάζοντας τη διακήρυξη της “Ελιάς” όπως είναι αναρτημένη στην επίσημη ιστοσελίδα της, βρίθει φράσεων και εκφράσεων που σχετίζονται με την “αλλαγή”. Κι όμως. Τόσο οι πολιτικοί που συμμετέχουν στην “Ελιά” όσο και τα επί μέρους κόμματα και πολιτικές κινήσεις που τη στηρίζουν συναπαρτίζουν τον κεντρικό κορμό των Ελληνικών Κυβερνήσεων τα τελευταία 30 τόσα χρόνια.
Από τους πρωταγωνιστές των πλέον πρόσφατων μειζόνων εξελίξεων που διαδραματίστηκαν στη χώρα μας μέχρι πίσω στο 1981 και της Μεταπολίτευσης. Παρόντες σε όλες τις καταστάσεις, συμφωνούντες με όλες τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν από το ΠΑΣΟΚ, διαφωνούντες με κάθε τι πέρα από την εκάστοτε επιλογή της κομματικής ηγεσίας. Κι όμως, παρόντες και σήμερα στην ώρα της αλλαγής και της ανάγκης για κάτι διαφορετικό.
Η ψήφος υπέρ της “Ελιάς” ουσιαστικά είναι επιχείρημα πολιτικής αμνηστίας για όλους εκείνους που συμμετείχαν και συνδιαμόρφωσαν ενεργά και από θέσεις εξουσίας τις προϋποθέσεις για την χρεωκοπία της χώρας το 2010.
Κι αν δεχτούμε πως και βέβαια υπήρξαν στιγμές και στοιχεία προόδου στις παρελθούσες πολιτικές των σήμερα μετεχόντων στην “Ελιά”, δύσκολα μπορούμε να αντιληφθούμε πως οι βασικοί πρωταγωνιστές εκείνων των πολιτικών που πέρα από το “δεξιό” ή “αριστερό” πρόσημο που σήμερα αναζητούν στην Κυβέρνηση, θα αποφύγουν το αποτυχημένο πρόσημο που έβαλαν μια για πάντα στην πολιτική τους. Ναι, υπήρχαν και καλές στιγμές στο ΠΑΣΟΚ για τη χώρα. Αλλά ο τελικός απολογισμός δε νομίζω ότι κρίνεται ως επιτυχημένος από τους πολίτες.
Είναι στιγμές λοιπόν, που ο πολιτικός “επαγγελματισμός”, που θέλει την συμμετοχή στις εκλογικές αναμετρήσεις με ζήλο κι ανεξάρτητα της καταγραφείσας πολιτικής ιστορίας του κάθε πολιτικού, πρέπει να υποχωρεί μπροστά στην ιστορική ανάγκη να σηματοδοτηθεί η αλλαγή στη χώρα.
Γιατί πως αλλιώς εκτός από “επαγγελματία της πολιτικής” μπορείς να χαρακτηρίσεις έναν πολιτικό που “βρέξει-χιονίσει”, απαντά “ναι σε όλα” ανεξάρτητα της ερώτησης;
Αν θέλεις, έστω και εμβληματικά και σημειολογικά, αφού οι ίδιοι δεν αντιλαμβάνονται την ιστορική ανάγκη, να τεθούν δια της κάλπης και πολιτικά στο περιθώριο όσοι κυρίαρχα διαμόρφωσαν και συνέδραμαν στην παρούσα κατάσταση.
Γι’ αυτό σου λέω: Ψήφισε ό,τι θες. Αλλά μείνε μακρυά από την “Ελιά”.
πηγη