Πχ στον Β' ΠΠ υπήρχε μια Βέμπο. Στα χρόνια που ακολουθήσαν υπήρχε ένας Καζαντζίδης να κρατά συντροφιά στο μετανάστη κ.ο.κ.
του Στρατή Μαζίδη
Σήμερα υπάρχει φτώχεια, κατοχή, αναξιοπρέπεια. Μια Ακρίτα, ένας Νότης και μια Βανδή. Αυτοί που δε γνωρίζουν τι σημαίνει φτώχεια, ανεργία κι εγκληματικότητα, θα έρθουν να μιλήσουν από τα όμορφα ζεστά σαλόνια τους.
Η δημοκρατική Ακρίτα, η πασοκοτραφείσα, η σαν αξιωματικός των SS παρουσιάστρια τηλεπαιχνιδιού που εξευτέλιζε τους συμμετέχοντες, η σύζυγος του βουλευτή που στηρίζει τη μνημονιακή κυβέρνηση άλλοτε έμπρακτα άλλοτε με αποχή, από τη μια πλευρά έχει μετατρέψει σε φαΐ της τη Χρυσή Αυγή ώστε με κάθε τουιτάρισμα να επανέρχεται στην επικαιρότητα και από την άλλη μιλά για τα όνειρα που της στέρησαν λες και είναι μια μέση Ελληνίδα από τη Δράμα, το Βόλο, τη Χίο ή την Αθήνα και όχι η παραπάνω κυρία.
Ένας Νότης ιδιότροπος, που χωρίς κάτι ιδιαίτερο θεωρείται ξεχωριστός. Αυτός που μια φράση του μόνο φτάνει αεροπλάνο να σε κάνει. Ένας απλός λαϊκός τραγουδιστής. Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο.
Και μια Δέσποινα Βανδή, η τραγουδίστρια της ...Ρωμιοσύνης με τις επιτυχίες που ακούγονται ως επί το πλείστον μόνο για 6 μήνες όπως και του Νότη, γνωστή και ως ακριβές φωτοαντίγραφο τον πρώτο καιρό της Αννας Βίσση που βρήκε μια ευκαιρία να παίξει το όνομά της κάνοντας λίγο τη εκμεταλλευόμενη τις πολιτικές πεποιθήσεις του Σφακιανάκη οι οποίες ήταν γνωστές αρκετά πριν συμφωνήσει να συνεργαστεί μαζί του. Ας είχε ανάγκη το νυχτοκάματο η Δέσποινα και τα λέγαμε.
Την ώρα λοιπόν δε που οι Τούρκοι ανακοινώνουν έρευνες στο Αιγαίο, ο Σαμαράς γυρνά με άδεια χέρια αλλά πολλά μέτρα, τα νοσοκομεία διαλύονται και ο κόσμος πεινάει, το πνευματικό ψωμί που θα έλεγε κι ο ποιητής Φανφάρας , το οποίο χρειάζεται ο κόσμος, δεν υπάρχει. Μόνο κάτι ξερές, μπαγιάτικες και μουχλιασμένες φέτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου