Όσο το αντίτιμο ενός εισιτηρίου κοστολογήθηκε χθες βράδυ η ζωή ενός νέου παιδιού. Αλλά έχω την εντύπωση ότι εκεί, γύρω στο € 1,40 έχει εκτιμήσει η άρχουσα πολιτική κάστα την αξία της ζωής μας.
του Στρατή Μαζίδη
Το χθεσινοβραδινό γεγονός πέρα από τη θλιβερή κυριολεκτική του πτυχή, έχει μια τεράστια συμβολική σημασία που δεν είναι άλλη από την αξία της ανθρώπινης ζωής σε αυτόν εδώ τον τόπο.
Μέσα στη δίνη του μνημονίου και της υποτίμησης των πάντων τα
... τελευταία τρία χρόνια, η ανθρώπινη ζωή δεν έμεινε στο περιθώριο. Σαρώθηκε κι αυτή.
Άλλος από την απελπισία του πηδά από το παράθυρο, άλλος τινάζει το μυαλό του στον αέρα κι άλλος προφανώς από την πίεση, το άγχος και όποια άλλη ειδική συνθήκη, όπως πχ η απελπισία στη θέα ενός προστίμου, πατά το κουμπί και πηδά στο δρόμο.
Για μια χώρα που έχει μακρά ιστορία και θέλει να διεκδικεί την παρουσία της στο μέλλον είναι αρκετά ανησυχητικό το να καταστρέφει το παρόν.
Και ίσως τελικά αυτό είναι που δεν αντέχουμε. Ότι μέσα σε όλα τα άλλα, η ζωή μας υφίσταται τη μεγαλύτερη υποτίμηση. Πως δεν την υπολογίζει κανείς. Ότι ο κίνδυνος να χαθεί, δεν απασχολεί ιδιαίτερα όσους με τις αποφάσεις τους έχουν τη δύναμη να τις καθορίζουν. Τι έχουν τελικά στο βάθος του μυαλού τους;
freepen
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου