Με το παιδί στην πρέσα;

ΤουΘανάση Νικολαΐδη

ΑΝ αγαπούσαν τα παιδιά, δεν θα τα τυραννούσαν με το «Σύστημα». Δεν το εμπνεύστηκαν-το άφησαν να εξελιχθεί. Κατά το συμφέρον των κρυφών σαμποτέρ (και) της Εκπαίδευσης.Για να φτάσουμε στο χάλι των «Πανελλαδικών», που μόνο για το αδιάβλητο δικαιούνται να καμαρώνουν. Τα…υπόλοιπα ανάγονται στη μέθοδο της σκοπούμενης αγραμματοσύνης,χωρίς το «θύμα» να το υποψιάζεται.

ΝΑ περάσουμε απ’ τα δημοτικά, γυμνασιακά και λυκειακά χρόνια του μελλούμενου φοιτητή; Απ’ το κομπιούτερ που «σκέφτεται»α.α. (αντ ‘αυτού); Απ’ τη μαθησιακή υστέρηση με τις χαμένες «εργατοώρες»των καταλήψεων; Άδικος κόπος και χιλιοειπωμένα-εισπράττουμε το αποτέλεσμα ως κοινωνία, με την Πολιτεία συμβιβασμένη και υποχωρητική. «Ό,τι θέλει ο λαός»,αλλά ο λαός θέλει την

....

ευκολία του, αυτοί την ψήφο του και η εκπαιδευτική ζωή τσουλάει πάνω στις ράγες της «ήσσονος προσπαθείας» (αντίστοιχης του εύκολου κέρδους). Τρίβει τα μάτια του ο τουρίστας μας για τις γεμάτες καφετέριες σε ώρες δουλειάς, ανοίγουμε τα δικά μας για τις σαχλαμάρες της (ιδιωτικής) τηλεθέασης και τα ξανακλείνουμε. Μη δούμε τη σπουδάζουσα νεολαία (δεν μιλάμε για τους λίγους με τη σφραγίδα της δωρεάς που θα πάνε μπροστά με κάθε «σύστημα»)που γνωρίζει την κα Μενεγάκη και αγνοεί τη μαντάμ Κιουρί. Τους φτασμένους της…τέχνης γνωρίζοντας το βιογραφικό του Βαμβακάρη και αγνοεί τον Σοπέν.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ εκπαιδευτικά συστήματα «κουτόφραγκων»που δεν προβλέπουν καταλήψεις και ψεύτικα δικαιολογητικά για απουσίες,αλλά προβλέπουν «εισαγωγικές» μεγάλης διάρκειας. Στα γυμνασιακά και λυκειακά του χρόνια, ο μαθητής «συλλέγει» βαθμούς,κι ο μέσος όρος θα’ ναι το «εισιτήριο».Για το Πανεπιστήμιο και χωρίς…Πανελλαδικές,με αριθμητική κατανομή κατά τις ανάγκες της Πολιτείας σε ειδικότητες.

ΕΔΩ,στην Ελλάδα των εξυπνάκηδων και επιτήδειων, της ‘κονόμας και της αρπαχτής, όλοι πρέπει να…ζήσουμε. Και ο φροντιστής με τα κέρδη του και ο ιδιαιτεράκιας με τα «μαύρα» του. Με θέματα μιας τρίωρης κρίση σε «Πανελλαδικές»,κι αλίμονο τα θέματα να μην είναι…βατά.Με γονιούς που ξενυχτούν δίπλα στον/την υποψήφιο, που συχνά «δεν γιγνώσκει α αναγιγνώσκει». Δεν του «έμαθαν να μαθαίνει» στο σχολείο και το λύκειο-προθάλαμος των ΑΕΙ-είναι «κλειστό»,απ’ το Πάσχα μέχρι την ώρα που θα κάψει τα βιβλία στην…ιεροτελεστία της λήξης.

ΤΙΠΟΤΑ δεν χωρίς αγάπη και ενθουσιασμό, αλλά το «Σύστημα» επιμένει. Για «επιστήμονες»με το στανιό, καθ’ υποχρέωση της Πολιτείας και επιθυμία του γονιού. Με προετοιμασία αποστηθισμένων και…αγορασμένων. Και πώς να νιώσει τη χαρά της μάθησης, την ευτυχία της γνώσης ένα παιδί στην πρέσα;