Οι τοποθετήσεις οικονομιών, από την μεσαία τάξη, σε σπίτια για ενοικίαση και σε μετοχές με σκοπό κάποιο κέρδος ήταν (ίσως) μόνο από το περίσσευμα. Οι καταθέσεις όμως ταμιευτηρίου και προθεσμιών είναι από το υστέρημα. Ας το προσέξουν αυτό η κυβέρνηση και τα κόμματα και ας μην τολμήσουν ούτε να πειραματιστούν.
Γιατί μπορεί να είναι αμφιλεγόμενη η επαναστατική έκρηξη του μέσου Έλληνα αλλά αυτό ισχύει μέχρι σε ένα σημείο. Μέχρι εκεί που μπορείς να του κλέψεις το υστέρημα που φυλάει για τα παιδιά του και για τα γηρατειά του λόγω της ανασφάλειας που πάντα του προκαλούσε η πολιτεία.
Οι καταθέσεις λοιπόν από το υστέρημα του έχουν να κάνουν με αυτούς τους δύο λόγους. Γι΄ αυτό επαναλαμβάνω ας μην τολμήσει κανείς άλλες κλοπές πέραν αυτών που
... έχουν ήδη γίνει.
Οφείλω βέβαια, πριν προχωρήσω παρακάτω, να διευκρινίσω ότι δεν έχω ούτε πληροφορίες ούτε και ενδείξεις που να προκαλούν ανησυχία για τις εντός Ελλάδος καταθέσεις.
Έμαθα όμως ότι, στα παρασκήνια της Βουλής και σε αντιπαραθέσεις κυβερνητικών παραγόντων και πολιτικών της αντιπολίτευσης (αφορμής δοθείσης από την περιβόητη λίστα και τις φορολογήσεις στα ακίνητα) επικράτησαν απόψεις και από τις δύο πλευρές πως η μείωση της αξίας της ακίνητης περιουσίας και οι απώλειες των καταθέσεων και των ιδιωτών σε κρατικά ομόλογα ήταν φυσική συνέπεια αφενός της κρίσης και αφετέρου της φούσκας των ακινήτων. Και ακόμη ότι έκτακτες φορολογήσεις σε ακίνητα αλλά και οι τρέχουσες που αφορούν τις καταθέσεις εξυπηρετούν την οικονομία και άρα είναι και αναγκαίες και δίκαιες.
Εάν νομίζουν λοιπόν ότι αυτή η «λογική» μπορεί να συγκαλύψει την ασυγχώρητη κλοπή των περιουσιών της μεσαίας τάξης. Και εάν συνεχίσουν να πολιτεύονται με αυτήν την λογική, τότε ούτε οι πολίτες είναι δυνατόν να έχουν ασφάλεια για τις οικονομίες τους. Αλλά ούτε και οι πολιτικοί θα μπορούν πλέον να αισθάνονται ασφαλείς ανάμεσα στον λαό που τους εκλέγει.
Γιατί πριν απ΄ όλα την οικονομική κρίση δεν την προκάλεσε ο λαός αλλά μόνο συμμετείχε στους λόγους που την δημιούργησαν. Και αυτό όμως επειδή ουδέποτε του είπαν την αλήθεια για την οικονομία οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και την Νέας Δημοκρατίας από το 1974 μέχρι το 2009.
Αλλά και την διετία του 2009-20011 του έλεγαν ψέματα τόσο για το μέγεθος της κρίσης όσο και για το βάθος της.
Εάν λοιπόν οι πολίτες, εν αγνοία τους, διεκδικούσαν έστω και με άθλιο συντεχνιακό τρόπο αυτά που τους έταζαν οι πολιτικοί, τα κόμματα και οι πάντα ανεύθυνοι συνδικαλιστές τους, που φιλοδοξούσαν μόνο μια θέση στην Βουλή, δεν έχουν υποχρέωση να μοιραστούν τώρα, ίσος προς ίσον, τις ευθύνες για την κρίση.
Ας σημειωθεί δε ότι από το 2009 και μετά οι αποδεδειγμένα μοναδικοί φορολογούμενοι πολίτες, μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, συμμετέχουν συνειδητά ακόμη και στην μεγάλη πολιτική μπαγαποντιά να υφίστανται φορολογικά χαράτσια και μειώσεις για να συντηρηθεί το τεράστιο πελατειακό κράτος των ψηφοφόρων.
Στα χαράτσια όμως αυτά συμπεριλαμβάνονται και οι φόροι ακίνητης περιουσίας που πηγαίνουν απευθείας μόνο στην συντήρηση του κράτους αλλά την ίδια στιγμή απαξιώνουν τις τιμές στην αγορά ακινήτων.
Οι φορολογήσεις των επιχειρήσεων που ασχολούνται και με την οικοδομή μαζί με τις ανεξέλεγκτες αυξήσεις του κόστους παραγωγής λόγω των υψηλών τιμών στο ρεύμα και στο αέριο περνάνε επίσης στην οικοδομή με πρόσθετες αρνητικές συνέπειες στην αγορά ακινήτων.
Όλα αυτά μπορεί μεν να συνθέτουν το αποτέλεσμα της γενικής οικονομικής κρίσης αλλά ως βασικοί λόγοι παραμένουν αυτοί που έχουν να κάνουν με την πολιτική προσπάθεια να συντηρηθεί το κράτος.
Αυτό το ίδιο το κράτος που όταν, τα προηγούμενα χρόνια, στάθηκε αδύνατον να τα βγάλει πέρα χωρίς δανεικά ζήτησε τις οικονομίες των πολιτών, μέσω κρατικών ομολόγων, με αποτέλεσμα να κλέψει σήμερα πάνω από τις μισές οικονομίες εκείνων που το εμπιστεύθηκαν.
Δεν είναι λοιπόν οικονομική κρίση η φοροεπιδρομή στην τσέπη των πολιτών που διαθέτουν ακίνητα όταν αυτοί οι φόροι δεν πηγαίνουν για την ανάσχεση της κρίσης αλλά μόνο για να συντηρηθεί το κράτος που δεν έχουν την πολιτική ικανότητα να μειώσουν οι πολιτικοί;
Δεν είναι οικονομική κρίση η εγκατάλειψη της πολιτικής για την ενίσχυση της αγοράς ακινήτων με το αιτιολογικό ότι είχε οδηγηθεί σε τιμές φούσκας τα χρόνια εκείνα που το κράτος προκαλούσε παντού φούσκες;
Και είναι αστείο ότι ενώ όλες οι φούσκες πρέπει σήμερα να σκάσουν παραμένει σχεδόν σε όλο της το μέγεθος η φούσκα των αμοιβών και των παροχών των πολιτικών.
Ακόμη και εκείνων που έχοντας 20-30 ακίνητα υποδηλώνουν εμμέσως ότι έχουν ανάγκη να ζήσουν από τους σίγουρους φόρους των μισθωτών και συνταξιούχων.
capital
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου