Θα σας διηγηθώ μια αληθινή ιστορία, που δείχνει πώς οι Γερμανοί βλέπουν τα σκουλήκια, συγνώμη, τον κόσμο ήθελα να πω…
1971, Θεσσαλονίκη. Είχαμε επισκεφτεί τη συμπρωτεύουσα οι τεταρτοετείς της Σχολής Ευελπίδων, στα πλαίσια του εκπαιδευτικού ταξιδίου του τετάρτου έτους.
Ήταν σούρουπο και μετά τις εκπαιδευτικές επισκέψεις και λοιπές υποχρεώσεις, είχαμε έξοδο στην πόλη, φυσικά ντυμένοι με τη στολή «εξόδου». Ήμουν με μια συντροφιά πέντε-έξι συμμαθητών μου, σε κάποια καφετέρια της εποχής.
Κάποια στιγμή, αντελήφθην έναν Γερμανό τουρίστα που καθόταν με την παρέα του στο διπλανό τραπέζι, ακριβώς δίπλα μου, να περιεργάζεται το σπαθάκι που φορούσα, όπως όλοι οι Ευέλπιδες, με τη στολή εξόδου. Έδειχνε να έχει εντυπωσιαστεί, και μετά από λίγο μου έκανε την εξής καταπληκτική ερώτηση, έτσι, ξαφνικά και απροκάλυπτα: “Πόσο έχει να το αγοράσω;”. Η έκπληξή μου ήταν τόσο μεγάλη που, για μια στιγμή έμεινα άναυδος. Όταν, μετά από ένα – δύο δευτερόλεπτα συνήλθα από την έκπληξη, του έδωσα την απάντηση που του άρμοζε και που θα του έδινε και οποιοσδήποτε άλλος Εύελπις ή και κάθε άλλος πραγματικός Έλληνας` απάντηση που, φαντάζομαι πως θα του έγινε μάθημα, ποιός ξέρει! Να τί του είπα και, βλέποντάς τον να μένει αποσβολωμένος, του γύρισα
...
επιδεικτικά και περιφρονητικά την πλάτη: “λυπάμαι που θα σε απογοητεύσω φίλε μου, αλλά είσαι πολύ φτωχός για να το αγοράσεις και ανάξιος για να το πιάσεις στα χέρια σου, μα ακόμα κι αν ήσουνα ο πιο πλούσιος άνθρωπος στγον κόσμο, πάλι δε θα είχες αρκετά για να το αγοράσεις”!
Τώρα, η κυρία Μέρκελ και οι λοιποί Γερμαναράδες που υφαίνουν το τέταρτο ράιχ, μας δίνουν τα εύσημα, όταν δεν μας προσβάλουν κατάφωρα` μα, μας γνώρισαν από την υποτέλεια των δωσίλογων κυβερνητών μας. Δε νομίζετε ότι ήλθε ο καιρός να τους δείξουμε αυτό που φαίνεται ξέχασαν να τους πουν οι μπαμπάδες κι οι παππούδες τους φασίστες του τρίτου ράιχ, για το πόσο καλά θα περάσουν αυτοί και όλοι η παρέα τους, σαν αποφασίσει ο Ελληνικός λαός να τους δείξει πόσα απίδια βάζει ο σάκος! Καιρός δεν είναι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου