Συνεχίζονται καθημερινά οι παραιτήσεις στελεχών από το κόμμα του Θ.Τζήμερου με φοβερές καταγγελίες για τον ρόλο του προέδρου του κόμματος....

Συνεχίζονται οι παραιτήσεις στη «Δημιουργία Ξανά!» του Τζήμερου, αφού το ένα στέλεχος μετά το άλλο εκφράζει δημοσίως τη διαφωνία του με τις κινήσεις του επικεφαλής του κόμματος.

Επόμενος ήταν ο Εμμανουήλ Επιτροπάκης, ο οποίος απέστειλε και σχετική επιστολή με την οποία γνωστοποιεί ότι παραιτείται από μέλος του κόμματος.

Η πλήρης επιστολή του κ. Επιτροπάκη:

«ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΞΑΝΑ!

Φίλες, φίλοι:

Υποβάλλω σήμερα την παραίτησή μου από μέλος του κόμματος «δημιουργία,ξανά», διότι οι επιλογές και η εν γένει συμπεριφορά του προέδρου του κόμματος όχι μόνο το αλλοίωσαν, αλλά στην ουσία το παρέδωσαν σε συμφέροντα που εξ ορισμού αντιστρατεύεται η πολιτική ως λειτούργημα.

Δεν μπορώ πλέον να ανήκω σε ένα κόμμα που αποδεικνύεται καθημερινά ότι δημιουργήθηκε ως πρόσχημα, ως επίφαση για την είσοδο στη Βουλή ανθρώπων και συμφερόντων υπό τον μανδύα της «συστημικής στήριξης». Η δε αναφορά του Προέδρου, κατά τη συνεδρίαση της 20ης Μαΐου 2012, στην αναγκαιότητα στήριξης από το συγκρότημα Αλαφούζου, αποτελεί για μένα απόπειρα διαφθοράς των μελών της ίδιας της Εθνικής Επιτροπής.

Ο Πρόεδρος ουδόλως ενδιαφέρθηκε να συγκροτήσει ένα κόμμα με πραγματικές αρχές, πρόγραμμα και πολιτικούς στόχους, αλλά να «στήσει» μια τεράστια επικοινωνιακή μηχανή, αξιοποιώντας τις πραγματικά εξαιρετικές ρητορικές ικανότητες του και χρησιμοποιώντας ως μόνιμο άλλοθι την πίεση του χρόνου. Ιδρυτική Διακήρυξη, καταστατικό, οικονομική διαφάνεια, όλα ήταν και παραμένουν προσχηματικά, εφόσον στην πραγματικότητα τίποτε δεν ακολουθείται.

Πολλοί πιστέψαμε πως ο «μεταρρυθμιστικός» λόγος του Προέδρου ήταν η αυθεντική έκφραση ενός πολίτη, ο οποίος αναζητούσε την κοινή λογική στην πολιτική. Ωστόσο, ο προσεκτικός παρατηρητής και αυτός που

...
έχει αυθεντικό ενδιαφέρον για την αξιοπιστία ενός πολιτικού φορέα, σύντομα θα διέκρινε πως κάθε άλλο παρά πολιτικές αρχές ακολουθούνταν στη δημιουργία,ξανά! Μέσα από την Επιτροπή Δεοντολογίας, όπου βρέθηκα, δυστυχώς διαπίστωσα πολύ νωρίς πως ακόμα και απλές αρχές μας, όπως αυτές που αφορούν τη στρατιωτική θητεία των υποψηφίων βουλευτών μας, επιχειρήθηκε να παρακαμφθούν με ευτελή επιχειρήματα. Αποφάσεις της Εθνικής Επιτροπής αγνοήθηκαν και καταστρατηγήθηκαν, ενώ το καταστατικό ευτελίστηκε τόσο στον τύπο όσο και στην ουσία. Επιστέγασμα όλων αυτών ήταν η συγκρότηση λιστών κατά παράβαση των αποφάσεων της Εθνικής Επιτροπής και η επιλογή προσώπων που δεν είχαν ποτέ καμία σχέση με τον πολιτικό μας φορέα, με αποτέλεσμα την ένταξη εντός αυτών «αλεξιπτωτιστών» και γόνων πολιτικών. Φαινόμενα που τόσο έντονα καταδικάζαμε με τις «μεταρρυθμιστικές» θέσεις και απόψεις μας.

Εντάσσω επίσης στο ίδιο πλαίσιο την απόφαση για τη συνεργασία, την ευθύνη της οποίας φέρει εις το ακέραιον και η ίδια η Εθνική Επιτροπή με την ψήφο της. Ήταν μια απόφαση που άλλαξε εντελώς τη φυσιογνωμία του κόμματος, εξέθεσε ανεπανόρθωτα στους ψηφοφόρους μας τα μέλη, τους υποψηφίους βουλευτές, τα στελέχη και, κυρίως, ήταν μια απόφαση που πάρθηκε παρασκηνιακά με άγνωστους μέχρι σήμερα όρους. Υπενθυμίζω πως η απόφαση αυτή ουδέποτε συζητήθηκε με τα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου, αλλά ούτε και με τους υποψήφιους βουλευτές, οι οποίοι την πληροφορήθηκαν μέσω του Facebook αργά το βράδυ της Κυριακής 20/5. Ίσως δεν γνωρίζουν ακόμα όλοι οι υποψήφιοι βουλευτές μας (των εκλογών της 6ης Μαΐου), πως οι συζητήσεις για την επίμαχη συνεργασία ξεκίνησαν το Σάββατο 19/5, και δεν τους ανακοινώθηκε τίποτα στην ημερίδα, όπου είχαν κληθεί για να εκθέσουν την εμπειρία τους και να ακουστεί η φωνή τους! Πολύ πιθανόν να μην ζητείτο ούτε η γνώμη της Εθνικής Επιτροπής, εφόσον ουδέποτε υπήρξε πρόθεση να συγκληθεί. Η Εθνική Επιτροπή συνεκλήθη με πρωτοβουλία των μελών της, όταν διαπίστωσε πως σημαντικές αποφάσεις για το κόμμα θα λαμβάνονταν ερήμην της.

Χαρακτηριστικό δε είναι πως, ενώ η κύρια επιχειρηματολογία για τη συνεργασία με τη Δράση ήταν η καλλιέργεια μιας κουλτούρας συνεργασιών, στο ίδιο το κόμμα καλλιεργήθηκε ακριβώς το αντίθετο! Ο Πρόεδρος έπαιρνε και παίρνει όλες τις αποφάσεις μόνος του, συνεπικουρούμενος από τον Σοφέρ και τη Γραμματέα του, οι οποίοι συμμετέχουν σε όλες τις διαπραγματεύσεις, τη στιγμή που ο ίδιος ο Αντιπρόεδρος του κόμματος και τα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου έχουν παντελή άγνοια.

Πολλοί θα θεωρήσουν ότι απλά έγιναν λάθη και ότι δεν υπάρχει άλλη σκοπιμότητα. Αυτή ήταν ομολογώ και η δική μου αντιμετώπιση, όπως και πολλών άλλων χιλιάδων φίλων και ψηφοφόρων της δημιουργίας,ξανά! Και, σίγουρα, τέλειος δεν είναι κανείς. Σήμερα όμως, μετά από όλα όσα έχω δει, είμαι πεπεισμένος πως ό,τι γίνεται, δεν οφείλεται τόσο στο γεγονός ότι ο Πρόεδρος υπερεκτίμησε τις ικανότητές του, όσο σε ένα προμελετημένο σχέδιο για μια άνευ όρων είσοδο στη Βουλή, σχέδιο που επιχειρήθηκε πολλές φορές να υλοποιηθεί, αλλά εμποδίστηκε τελευταία στιγμή μετά από παρέμβαση του Πολιτικού Συμβουλίου. Η τελευταία ευκαιρία για την υλοποίηση αυτού του σχεδίου ήταν η συνεργασία με τη Δράση, μια συνεργασία που θα γινόταν ίσως αδιαμαρτύρητα αποδεκτή, αν είχε συζητηθεί ανοιχτά και έγκαιρα. Εκτελέστηκε όμως με έναν εντελώς λανθασμένο τρόπο και την προκλητική απαίτηση συμμόρφωσης μελών και στελεχών με μια απόφαση η οποία δεν ωρίμασε ποτέ στους κόλπους της βάσης και της ηγεσίας του κόμματος που σκοπίμως παρακάμφθηκαν. Τα δε ιδεολογικά χαρακτηριστικά που επιχειρήθηκε να αποδοθούν στη συνεργασία αυτή, ακυρώθηκαν αυτοστιγμεί με τη δήλωση περί «συστημικής στήριξης» από συγκεκριμένα επιχειρηματικά και εκδοτικά συμφέροντα, αποκαλύπτοντας θεαματικά πόσο χαλαρές ήταν οι αντιστάσεις του Προέδρου στους πειρασμούς της εξουσίας!

Η αρχική ιδέα της δημιουργίας,ξανά!, περί σχηματισμού ενός μεταρρυθμιστικού πολιτικού φορέα που θα είχε σκοπό να εξυγιάνει το πολιτικό σύστημα και να θεραπεύσει σταδιακά τα προβλήματα της Ελληνικής πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής, δυστυχώς προδόθηκε πολύ γρήγορα από τον εμπνευστή της. Αποδείχτηκε πως για τον ίδιο δεν ήταν παρά ένα προϊόν επιθετικού μάρκετινγκ. Μια επιτυχημένη συσκευασία που το μόνο που χρειαζόταν πλέον ήταν ένα «έτοιμο» περιεχόμενο και μια αρχική «συστημική στήριξη». Οι «οδηγίες κατασκευής γι´αυτό που δεν ξανάγινε» υπήρχαν. Και βρέθηκαν και τα υλικά. Η Δράση-ΦΙΣ ήταν το «περιεχόμενο», η «συστημική στήριξη» ήταν το «κεφάλαιο», και η δημιουργία,ξανά! η «σούπερ συσκευασία», η σούπερ διαφήμιση. Απλά δεν έγινε το Μάη, διότι πριν γίνει η τελική συμφωνία έπρεπε να αποδειχτεί η αξία της «συσκευασίας». Έτσι εξηγείται η αδιαφορία του Προέδρου να καλλιεργήσει μια πολιτική κουλτούρα μέσα στο κόμμα, να εισάγει έναν μηχανισμό επεξεργασίας θέσεων να αναπτύξει δομές και να αναδείξει στελέχη, αφού ως επί το πλείστον τις θέσεις τις έγγραφε ο ίδιος και στα κανάλια εκπροσωπούσε πάντα το κόμμα ο ίδιος γεγονός που καταδεικνύει έλλειψη εμπιστοσύνης στο πρόσωπο ακόμα και των στενών συνεργατών του. Όλα αυτά θα τα έβρισκε έτοιμα στη Δράση ή στη ΔΗΣΥ.

Το 2,15% που πέτυχε η δημιουργία,ξανά! στις εκλογές της 6ης Μαΐου οφείλεται όχι μόνο στο όραμα που γέννησε, αλλά και στο πρωτόγνωρο πάθος που ένωσε χιλιάδες ανθρώπους σε έναν πραγματικά ηρωικό αγώνα ενάντια στη σήψη του πολιτικού συστήματος. Οι 135.952 συμπολίτες μας που εμπιστεύτηκαν τη δημιουργια,ξανά!, γρήγορα μετατράπηκαν σε επιταγή προς εξαργύρωση και σε νούμερα μιας άθλιας αριθμητικής.

Ωστόσο, η Ελλάδα χρειάζεται να διαφυλάξει κάθε υγιές κύτταρό της, προκειμένου να ξαναχτίσει πάνω στα συντρίμμια που αφήνουν πίσω τους οι πολιτικοί μας. Κλείνω, με την ελπίδα οι συμπολίτες μας να διαφυλάξουν τις δυνάμεις τους και να μην τις σπαταλήσουν σε άλλη μια απατηλή επιλογή.

Με ιδιαίτερη τιμή

Εμμανουήλ Επιτροπάκης»