(όπως και της γενέτειράς της)!Ο Shauble έδωσε, έμμεσες αλλά σαφείς, οδηγίες για τις εκλογές στην Ελλάδα και έδειξε τον σεβασμό του στο μεγαλύτερο δώρο αυτής, την Δημοκρατία. «Άλλωστε, η Ελλάδα είναι κοιτίδα της Δημοκρατίας. Αλλά έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε». Δείτε το, το σκυλί το μαύρο, πόσο χαίρεται για τον βιασμό της Ελλάδας. Και οι ναζί στην κατεχόμενη Ελλάδα, κρατούσαν κάποια προσχήματα. Αυτό που σημαίνει Δημοκρατία δεν το έχει ούτε η Ελλάδα ούτε η Ευρώπη, γιατί έχουμε την Γερμανία πάλι να διψάει για «μεγαλεία». Γενικά, η Δημοκρατία στην νεότερη εποχή είναι κακοποίηση της αρχαίας. Βιασμός καλύτερα, από τους άπληστους Αγγλοσάξονες και Γερμανούς(όλα τα φύλα τους). Όπως όλη η αρχαία ελληνική κληρονομιά. Χωμένος μες
....
τα νούμερα Shauble ΔΕΝ αντέχεις ούτε το λεξικό να ανοίξεις και να βρεις τι σημαίνει δημοκρατία(< δήμος(το σύνολο ή η συνέλευση των
ανθρώπων που έχουν πολιτικά δικαιώματα) + κράτος (δύναμη, εξουσία, κυριαρχία)). Η λέξη «κράτος» ήταν μία απροσδόκητα σκληρή λέξη. Στις λέξεις «μοναρχία» και «ολιγαρχία» το β’ συνθετικό «άρχω» σημαίνει «κυβερνώ, οδηγώ, κυριαρχώ». Είναι πιθανό ο όρος να επινοήθηκε από τους δυσφημιστές της που απέρριπταν την πιθανότητα μίας, ούτως ειπείν, «δημαρχίας». Ο όρος υιοθετήθηκε, ώστε να δηλώνει «το πολίτευμα εκείνο στο οποίο η εξουσία βρίσκεται στα χέρια της συνέλευσης των εχόντων πολιτικών δικαιώματα». Η λέξη παρουσιάζεται στον Ηρόδοτο, που έγραψε μερικά από τα πρωιμότερα σωζόμενα γραπτά, αλλά ίσως δεν χρησιμοποιήθηκε πριν το 440-430 π.Χ. Δεν είναι σίγουρο ότι η λέξη χρησιμοποιήθηκε από τη στιγμή της γέννησης της δημοκρατίας, αλλά από το 460 π.Χ. Ο ορισμός της δημοκρατίας έχει 3 μέρη:
1. Η εξουσία πηγάζει από τον λαό
2. Η εξουσία ασκείται από τον λαό
3. Η εξουσία εξυπηρετεί τα συμφέροντα του λαού
Η Δημοκρατία είναι το ΤΕΛΕΙΟΤΕΡΟ πολίτευμα που έχει ποτέ δημιουργηθεί στην γη, μετά από πολλά άλλα που γνώρισαν οι αρχαίες ελληνικές πόλεις-κράτη και ο ελλαδικός χώρος από την εποχή των πρώτων πολιτισμών αυτού. Δόθηκε από την Ελλάδα στην Ανθρωπότητα (5ος αι. π.Χ.) και η Γερμανία την κατέστρεψε 2 φορές. Ο Θουκυδίδης, στον ΕΠΙΤΑΦΙΟ(για τους νεκρούς του πρώτου έτους του Πελοποννησιακού Πολέμου), υμνεί ουσιαστικά την Αθηναϊκή Δημοκρατία και την εξουσία του Περικλή, που αγαπούσε την πόλη και την έκανε την πιο ισχυρή στον τότε γνωστό κόσμο, αλλά και πρότυπο για πολλές μεγάλες πόλεις στους επόμενους αιώνες. Οι πολίτες, στο πολίτευμα αυτό, είναι ΙΣΟΙ απέναντι στον νόμο. ΟΛΟΙ είχαν τα ΙΔΙΑ δικαιώματα και την ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να τηρούν τους νόμους, γιατί μέλημα αυτών είναι το κοινό καλό. Οι νόμοι είναι δίκαιοι(βλ. αρχαίοι Έλληνες νομοθέτες· αυτοί έβαλαν τις βάσεις της Δημοκρατίας-π.χ. Δράκων, Κλεισθένης, Σόλων-) και οι πολίτες ΠΡΕΠΕΙ να τους τηρούν, όχι από τον φόβο της τιμωρίας, αλλά από σεβασμό προς αυτούς που βρίσκονται στην εξουσία και απέναντι σ’ αυτούς τους νόμους ΕΙΔΙΚΑ που προστατεύουν τους αδύναμους πολίτες. 1ος υπηρέτης των νόμων, ΟΦΕΙΛΕΙ να είναι ο κυβερνήτης της πόλης. Ο Αριστοτέλης(ΠΟΛΙΤΙΚΑ) αναφέρει τα είδη Δημοκρατίας. Στο ένα ΥΠΕΡΤΑΤΗ αρχή είναι ο νόμος και στο άλλο ο λαός. Σχετικά με το τελευταίο λέει: «είναι η περίπτωση κατά την οποία τα ψηφίσματα έχουν μεγαλύτερη ισχύ από το νόμο αυτό συμβαίνει στην πόλη όταν υπάρχουν και δρουν δημαγωγοί. Στις δημοκρατικές πόλεις που κυβερνιούνται κατά το νόμο, δεν κάνει ποτέ την εμφάνισή του ο δημαγωγός, αλλά είναι οι άριστοι πολίτες που έχουν την πρωτοκαθεδρία. Οι δημαγωγοί κάνουν την εμφάνισή τους εκεί όπου οι νόμοι δεν αποτελούν την υπέρτατη αρχή». Άλλη ΒΑΣΙΚΗ αρχή της Δημοκρατίας είναι η ελευθερία του λόγου. Οι αρχαίοι Έλληνες εννοούσαν μ’ αυτό την ισηγορία και την παρρησία. Ο Ισοκράτης στον λόγο του ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, γραμμένο την εποχή της κυριαρχίας των δημαγωγών(τα πρότυπα των σημερινών «πολιτικών»), κατηγορεί τους Αθηναίους ότι έχουν ισηγορία, αλλά όχι παρρησία. Ισηγορία, είναι το δικαίωμα ΟΛΩΝ των πολιτών να αγορεύσουν στην Εκκλησία του Δήμου. Αλλά η παρρησία είναι ένα βήμα πάνω από αυτό. Είναι το δικαίωμα να αγορεύσει ο πολίτης ΕΛΕΥΘΕΡΑ, ακόμα και αν δεν είναι η άποψή του σύμφωνη με των άλλων. Γιατί δεν έχει νόημα να λες την άποψή σου, αν δεν έχεις το θάρρος να πεις ό,τι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θέλεις, χωρίς να κινδυνεύεις να αποδοκιμαστείς από το ακροατήριό σου. Αυτό, όμως, απαιτεί ευρύτητα πνεύματος(σχόλιο: στην εποχή μας είναι ανύπαρκτο). Η Αθηναϊκή Δημοκρατία ήκμασε επί Περικλή, γιατί οι έννοιες πόλις-πολίτης ήταν αλληλένδετες. Ένας ΣΩΣΤΑ διαμορφωμένος πολίτης, τοποθετεί το ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΠΑΝΩ από το δικό του(είμαστε στο ΕΜΕΙΣ και ΟΧΙ ΣΤΟ ΕΓΩ, Μακρυγιάννης), επειδή καταλαβαίνει ότι αν το σύνολο ΔΕΝ ευημερεί, μακροπρόθεσμα ΟΥΤΕ ο ίδιος θα ευημερεί. Καταλαβαίνει, πάνω από όλα, ότι η δική του συμβολή είναι ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ. Η Δημοκρατία χρειάζεται ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ πολίτες. Που να αναλαμβάνουν το ΜΕΡΙΔΙΟ ΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ που τους αναλογεί(σχόλιο: όμως ΜΟΝΟ αυτό, μέχρι εκεί). Πολίτες με ευρύτητα πνεύματος, απαλλαγμένους από φανατισμό, που να σέβονται την προσωπικότητα του διπλανού τους και να αναγνωρίζουν το ΔΙΚΑΙΩΜΑ να είναι διαφορετικός από αυτούς(σχόλιο: η Γερμανία λέει ότι ΠΡΕΠΕΙ να αλλάξετε νοοτροπία Έλληνες!). Η Πολιτεία, από την πλευρά της, ΟΦΕΙΛΕΙ να ΣΕΒΕΤΑΙ τους πολίτες και να ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ για το ΚΑΛΟ ΟΛΩΝ. Να δίνει σε ΟΛΟΥΣ το ΔΙΚΑΙΩΜΑ να μορφώνονται και να αναπτύσσονται ως προσωπικότητες. Να παρέχει ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ και να στηρίζεται στην αξιοκρατία. ΚΑΘΕΝΑΣ έχει μια θέση, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από το ποια είναι αυτή, στην οποία μπορεί να αποδώσει καλύτερα και να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο. ΟΛΟΙ οι πολίτες έχουν ΔΙΚΑΙΩΜΑ να αναλάβουν κοινωνικά αξιώματα, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ κοινωνικής καταγωγής ή οικονομικής κατάστασης(σχόλιο: σε αντίθεση με την «σύγχρονη» Ελλάδα). Αυτό συνδέεται στενά με την έννοια της αξιοκρατίας. ΟΛΗ η Πολιτεία λειτουργεί ΣΩΣΤΑ, αν βρίσκεται ο ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ άνθρωπος στην ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ θέση. Η Δημοκρατία εδραιώθηκε, μετά την μακρά περίοδο τυραννίας σε όλο τον ελληνικό κόσμο και την τα μέτρα, γνωστά ως σεισάχθεια, του Σόλωνα, για την απελευθέρωση από την δουλεία του χρέους. Εκείνη την εποχή(6ος αι. π.Χ. προς τον 5ο), ήκμασαν και οι τράπεζες και η τοκογλυφία, γιατί στην αρχαιότητα κυκλοφορούσε μια τεράστια ποικιλία νομισμάτων, που δυσκόλευε το εμπόριο των πόλεων-κρατών. Όσοι έκαναν συναλλαγές με χρήμα, χρησιμοποιούσαν ένα τραπέζι, μια τράπεζα για την δουλειά τους(εξ ου και ο όρος τράπεζα). Αυτοί ονομάζονταν αργυραμοιβοί. Υπήρχαν και ειδικοί επί των μέτρων και σταθμών κάθε πόλης και όσοι ξεχώριζαν τα κίβδηλα από τα πραγματικά νομίσματα. Ιδιώτες ασφάλιζαν τα χρήματά τους, ειδικά σε πολέμους(συχνοί), σε ιερά. Σταδιακά, συσσωρεύτηκαν εκεί μεγάλα ποσά. Εδώ άρχισαν να εμφανίζονται ευφυείς άνθρωποι, που πρόσφεραν τόκο και προσείλκυαν τα κεφάλαια αυτά, αυξάνοντας τα δικά τους. Αυτό και η παροχή από αυτούς έντοκων δανείων, σε όσους ήθελαν «ρευστό», δημιούργησε τις απαρχές του τραπεζικού συστήματος. Οι «ιερές» τράπεζες λειτουργούσαν ΜΟΝΟ με άδεια της πόλης που ήταν το ιερό. Γι’ αυτό οι ανυπόμονοι άνθρωποι κατέφευγαν στα μεμονωμένα άτομα του χώρου. Τον 5ο αι. π.Χ., οι τραπεζίτες δεν έχαιραν της εκτίμησης των Αθηναίων. Σύμφωνα με τα πάτρια ήθη «όπου υπήρχε δάνειο δεν υπήρχε φίλος», μια και όταν «ένας άνθρωπος είναι φίλος δεν δανείζει αλλά δίνει». Οι γνωστότεροι τραπεζίτες της αρχαίας Αθήνας ήταν μέτοικοι, με υπαλλήλους δούλους. Η αξιοπιστία τους, φανερώνεται από την αξία των μαρτυριών τους στις δίκες. Ας μην φορτώνει ιεροσυλίες ο Shauble το ήδη βεβαρημένο του κουφάρι, μιλώντας τόσο απαξιωτικά για την Δημοκρατία και την Ελλάδα. Θα φορούσε δέρματα ο λαός του αν δεν ήταν η Ελλάδα. Ευτυχώς κάποιοι Γερμανοί λένε και ένα ευχαριστώ στην χώρα μας, αλλά δεν σε ψηφίζουν ούτε είναι του σιναφιού σου υπουργέ! Εκτός από τα πολιτεύματα και, φυσικά, την κορωνίδα τους Δημοκρατία, η Ελλάδα έδωσε στην Ανθρωπότητα και την ιδέα του συνασπισμού των πόλεων-κρατών σε διακρατικούς, θα λέγαμε σήμερα, οργανισμούς, με κοινές υποχρεώσεις και δικαιώματα. Στην Δημοκρατία, υπήρχε και η κλήρωση και ο εξοστρακισμός και το μέτρον Shauble! Μόνη της η λέξη δεν σημαίνει κάτι. Η Δημοκρατία είναι τρόπος ζωής, υψηλή έννοια, όχι απλά λέξη. Γι’ αυτό το λεξικό τελικά είναι κακή ιδέα…
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου